تو موزیک

بیا چشماتو وا کن دیگه میگذره از ما

میترسم که نخوای منو دستتو رو کن

با چشای قشنگت بیا عشقو شروع کن

بخند میشی خوشگل تر از این وقتی میخندی

دلم میریزه هر دفعه چشماتو میبندی

بذار دست توی دستام که باهات دنیا قشنگه

آفتاب رو موهات وقتی میتابه گلی رنگه

اگه میخوای بگم دوست دارم باید بخندی

دیگه باید بیای چشماتو روی غم ببندی

دل من میشه آب غم میشه پرپر توی چشمات

اگه حرف دلت گل کنه از غنچه لب هات

اگه حرف دلت حرف دله قربون حرفات

دلم عاشقه دختر نکن امروز و فردا

بیا چشماتو وا کن دیگه میگذره از ما

میترسم که نخوای منو دستتو رو کن

با چشای قشنگت بیا عشقو شروع کن

بخند میشی خوشگل تر از این وقتی میخندی

دلم میریزه هر دفعه چشماتو میبندی

بذار دست توی دستام که باهات دنیا قشنگه

آفتاب رو موهات وقتی میتابه گلی رنگه

من بدون تو نمیتونم زندگی کنم

سَندَن‌ اوزاکسام دایانامام

از تو دور باشم طاقت نمیارم

گِجِلِریمدِه ییلدیز گیبیسین

برای شب های من مثل ستاره میمونی

سِنی باکمایا دُیامام

از نگاه کردن به تو سیر نمیشم

بَن سَنسیز یاشایامام

من بدون تو نمیتونم زندگی کنم

سَندَن اوزاکسام دایانامام

از تو دور باشم طاقت نمیارم

بوتون دونیایی آراسام

همه دنیا رو هم بگردم

سِنین گیبی بُلامام

مثل تو رو نمیتونم پیدا کنم

عشق من تو یه ماهی توی شبای من

تو رو دارم همیشه تو دلم

جُز تو عشقمو به کی لو بدم

عشق من تو یه عاشق کُشِ بی رحمی

منَ دیوونَتو میفهمی

تو برام یه تنه میجنگی

اﻣﻮن از اون ﻳﻪ ﻧﺎرﻓﻴﻖ ﻛﻪ ﭘﺸﺘﻤﻮن ﻫﻰ ﺻﻔﺤﻪ ﭼﻴﺪ

اﻣﻮن از اﻳﻦ ﺣﺎل ﻋﺠﻴﺐ ﺳﻦ ﻛﻢ و ﻣﻮی ﺳﻔﻴﺪ

اﻣﻮن از اﻳﻦ ﮔﻠﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﺷﺐ ﮔﺮﻳﻪ ی ﭘﻴﺎده ﻫﺎ

ﺣﺎل دﻟﺎ ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻫﺎ

با اینکه روشنه فردا بازم دلم تنگه

نمیدونم چرا دارن همه با من سر جنگ هی

دلامون خوش به اینکه آخر این قصه خوش رنگه

رفیق خستگیمونم همین دو سه تا آهنگه

کسی نموند منو ترکم کنه از این شبا منو ردم کنه

تو کوچه ها زدم قدم پره صدا منه

با اینکه روشنه فردا بازم دلم تنگه

نمیدونم چرا دارن همه با من سر جنگ هی

دلامون خوش به اینکه آخر این قصه خوش رنگه

رفیق خستگیمونم همین دو سه تا آهنگه

چند صباحی بگذرد به سردی عادت میکنید

لیلی عمری با دوچشمانش جنایت کرده است

من نگفتم این را تاریخ حکایت کرده است

دل شکستن های لیلی اتفاق تازه ای نیست

عشق را جز بی وفایی ها دگر آوازه ای نیست

حجم دردهای من از عشقت دگر اندازه ای نیست

بی گمان که چاره ی دردم تویی

آنکه عمری جستجو کردم تویی

بی وفا تا کی سراب بینم تورا

تو کجایی تو کجایی تو کجا

دل شکستن های لیلی اتفاق تازه ای نیست

عشق را جز بی وفایی ها دگر آوازه ای نیست

حجم دردهای من از عشقت دگر اندازه ای نیست

انقدر تنها شدم خودمو بغل گرفتم اونجا واسه ی خودم خیلی دلم سوخت

کی میگه بدی از هر دست از همون دست میگیری

من از این به بعد به سایه ی خودم هم نمیگم دوست

میرفت و من دست بسته فقط نگاه نگاش کردم

میدونه خدا چقدر توی دلم صدا صداش کردم

این پرنده موندنی نبود منم رهاش کردم

به صداش سخته بد عادت شی لنگ چشماش شی نباشه

بافتن موهاش و با دستای خودش یاد داده باشه

صداش کنی نگاش کنی پاشی از خواب و ببینی که نباشه

میرفت و من دست بسته

بیشتر از سنم بوده همیشه دردهایم

دیدی اینم رفت دل ساده

دیدی تنها ماندی دوباره

دیدی گفتم من

بعد تو خاکستری شد دنیایی رنگیی من

بعد تو جهنم است این زنده گی برای من

آه و اشک و عکس تو همدم شبهایی من

بیا گل من گل من گل من گل من گل من

تنگ است دل من دل من دل من دل من دل

تنگ است دل من هعی دل من

کاش جایی بود گمشد و پیدا نشد

قلب من از بس شکست صدپاره شد

درد عشق تو عمیق است گل من

حسرتت ماند تا ابد در دل من

بیا گل من گل من گل من گل من گل من

تنگ است دل من دل من دل من دل من

تنگ است دل من هعی دل من

انگاری چن ساله باهم اشناییم اره بااینکه تازه این اوله کاره

کی میتونه مثله خودت منو ارومم کنه

کی میشینه پای حرفام وقتی که دلم پره

باتو یه عشقی بسازم که یه دنیا حظ کنن

اخه حس من بهت فراتر از تصورِه

حرفای مردم ول کن

اینا هرروز یه چی میگن

به دلت بد راه نده عشقم

من برات جونمو میدم

تو بخوای میشه بخونم تا خود صبحارو هر شب

خب مگه میشه تو ازم چیزی بخوای حرفتو رد کرد

تو اگه با من توی هر شرایطی باشی قشنگه

سرتو قلبم با تمومه آدما همش تو جنگه

حرفای مردم ول کن

اینا هرروز یه چی میگن

به دلت بد راه نده عشقم

من برات جونمو میدم

سیل زد عشقو از چشاش روند

حسرت یه شعر شاعرانه خوند

تصویر یه قاب جاودانه شد

دو تا خطی که تا مرز سیل رفت

خاطراتی که  با مزه میل کرد

مسیر هارو  میدید سخته….هی رفت

تلخی کی موندگار بود و کی شب؟!

قطار منم و اون ریل تویی

تنهایی؛ سیلی که دنبالمون دویید

تا یه جایی که  یکی از ما کم بیاره

کمبودشو با تقدیر هم بیاره

نبض نفرت میزنه از قلب عشق

خیلی حرفارو میشه از غم نوشت

ولی گم نکنی خودتو از تو آینه

زندگی همینه ؛ پره بالا پایینه

لفظای من ..نگو زشت های تو

یه احساس شرم… منطق ؛ژستای تو

لیبل بدو  به خودت نسبت نده

هر واژه داره اثر رو حسای تو

خوشبختی بیرون از  تو نی

دوتا تلقینه  با دنده خرد جمعی

مگه تنهایی چیز بدیه ؟!

با تعجب متولد چندی؟!

سن و سال یه تعریف از طرف چیا کرده

تو لحظه هایی که مسیر زندگی سخته

نشدن درکه ،وقتایی  که دل تنگه

کلی حرف داری میگی ؛سکوت قشنگه

پشت دشت عشق…. شهری از بهشت

اونجایی که آدما ندارن لیبل زشت

جایی که  انسان به درون وا میکنه چشم

شاید یه شاعر از قشنگیش نوشت

همیشه نفع قصه ها نفی نفرته 

هیشکی هیچ‌جا نگفت تنهایی؛ سیل حسرته

هر چیز  یه جایی ارزش داره 

چه فایده وسط دریا وقتی تشنته

چه فایده…