عشق آمد و کورم مرد عشق آمد و لالم کرد

با عشق مرا کشتی با عشق کرم کردی

ما هر دو غمی داریم با هم صنمی داریم

ای نم نم باران چه خاکی به سرم کردی

هم بغض گلویم هم جو گندم مویم هم

هی تاول بی مرهم ماندی و ورم کردی

ای باز آ باز آ چو روح در تن باز آ

چون جان به بدن چو گل به گلشن باز آ

آخ گفتی که چه سان زنده ای دور از من

دور از تو فتاده ام به مردن باز آ

پرواز تو را زیباست پرواز تو را خوبست

انقدر قفس بودی بی بال و پرم کردی

ما هر دو غمی داریم با هم صنمی داریم

ای نم نم باران چه خاکی به سرم کردی

هم بغض گلویم هم جو گندم مویم هم

هی تاول بی مرهم ماندی و ورم کردی

تنها نقطه امن باورم تویی

چیه سر اسم تو که این روزا قسم آخر کافرم تویی

اگه پام رسید به صحنت به سرات

که میام همه چیو میگم برات

صحن و گنبد و مناره حاشیه است

کل اعتبار اون حرم تویی

از همین دور سلامت میدم

از همین دور دلم درگیره

به بزرگیت قسم کفره ولی

معنی الله اکبرم تویی

آخ ببرد از من قرار و طاقت و هوش

بت سنگین دل سیمین بناگوش

نگاری چابکی سنگی کله دار

ظریفی مهوشی ترکی قباپوش

قفس معلومه از اسمش دیگه فرار نداره

چقدر میجنگی بس نیست مگه دنیا قفس نیست

اسیر خام زندون بودن افتخار نداره

قراره چی بمونه از این شاعر تو یادت

از این شاعر که تو خاک دلت مزار نداره

من از چشم خودم تا نگاهت ریل چیدم

که برگردی ولی دیدم چشات قطار نداره

برگرد به دلی که خونته به کسی که هنوز مثل قبل دیوونته

چمدونتو پر کن از روزای خوبمون بیا تا هنوز قطار اشک رو گونته

صد تا پاییز اومده صد تا زمستون رفته

از تو آغوش رگام یه عالمه خون رفته

کلی بارون زده که سر زده خیسم کرده

از این خونه ساکت کلی مهمون رفته

زندگی رو ریل تکرار این دفعه ام شبیه هر بار

هر چیزی که سخت به دست آوردم آسون رفته

نفسم بودی و رفتی نفست مگه نبودم

خیلی وقته که هوا از ریه هامون رفته

برگرد به دلی که خونته به کسی که هنوز مثل قبل دیوونته

چمدونتو پر کن از روزای خوبمون بیا تا هنوز قطار اشک رو گونته