عاشق شنهای کویرم

یاد دریای خزر

میزنه آتش به ضمیرم

آرزوم اینه

تو اون ساحل گلرنگ بمیرم

توی هر دیار که باشم

مثل ایرون نمیمونه

توی رگهای تنم

حس غریبیه نخونه

گریه از عشق تو کاره منه

گریه چه تلخ

با وجودی که می دونم

همیشه در

روی پاشنه نمی چرخه

توی رگهای تنم

حس غریبیه نه خونه

از قدیما همه گفتن

که زمونه

همین جوری نمی مونه

گریه گرم غریبونه عشاق

چه تلخه

با وجودی که می دونم

همیشه در

روی پاشنه نمی چرخه