فس رو کاناپه تا صبم که بیدار

میمونم ولی نمیگم هی بیا

تو بودی بینمون هی کشیدی یه دیوار

ایگنور شدم نصف شبا

به یاد خندت کردم گریه اما

رو مخمه همه ی اون‌ دور زدنات

خیسی پلکام اتاق سرد و هوات

مطمئنم برمیگردی

ساده دادی تفریحتو به من که ترجیح

هرجا بگردی کسی شبیه من نی

نه ، شبیه من نی

یه روز میای قدرمو خوب میدونی ولی دیره دیگه بیبی

اون روز دیگه قلبمو نمیشکونی دیره دیگه خیلی

دور زدم دنیا رو دورت ، دور زدی دنیا رو اوه شت

میبینم توی چشات اوشن ، نکردی نگاه به پشتت

چشمات ، میزنه حرف انگار با آدم

کجایی پس کجایی پس ؟

دلم طاقت دوریتو نداره نه

کجایی پس

خالیه جات ، خالیه خونه ، خالیه قلبم

مستم هرشب ، بسه برگرد

این همه فاصله افتاد بینمون

خب نبود عینمون

چشمات آبی دریا

غرق میشم تو جفتشون

غرق دستات غرق موهات

غرق لبت غرق تنت

اصلا نمیفهمم کجام الان بعدت

نمیرم جایی که میرفتیمو

تو نبودی منم نبودم بی تقصیرو

اصن نفهمیدم کی رفتی تو

نشد واسه آخرین بار ببینمت

نشد تو بغلم بگیرمت

نشد واسه آخرین بار ببینمت

نشد تو بغلم بگیرمت

نشد ببینیم باهم ما باز اردیبهشت

اسفند رفتی اما

تهران بی تو بد رو اعصاب و

کردی پرواز و رفتی از یاد

اونکه دیوونش شدم منو ساده ولم کرده

اینکه باخت نی بیبی

تصویری که ازت ساختم کِدِر شده

نگرانم که خیلی

دلمم تنگه بیبی

واسه موهای مشکیت

دستات دیگه سیف نی

یه روز میای قدرمو خوب میدونی ولی دیره دیگه بیبی

اون روز دیگه قلبمو نمیشکونی دیره دیگه خیلی

کاش آینده رو میساختیم باهم

باهم میبردیم و باهم میباختیم بازم