آن جا جز آن که سر بسپارند چاره نیست»

دعوت گرفته یار و نوشته من الغریب

وقت سفر رسیده، ببین حری یا حبیب؟

مردی هنوز چشم به راه جواب ماست

یک کربلا مقابل هر انتخاب ماست

هر جا دو راهی است، هر آیینه کربلاست

خود را ببین دوباره که آیینه کربلاست

تصمیم حر در اول هنگامه روشن است

تکلیف کربلا و امان نامه روشن است

از لطف اوست هر که به جایی رسیده است

«خیلی حسین، زحمت ما را کشیده است»

صعب والله ننساك

وسط العين مرساك

نحر يضوي الكون

مناحرنا تفداه

على الخدين بالعبرة هذا اللي كتبناه

ابد والله يا زهرا ما ننسى حسيناه

عبدنا الله وياه

وبدمنا فديناه

وعلى و عدنا اليوم

ابو اليمه جيناه

الا زوار بالفطرة

وبالفطرة عشگناه

ابد والله يا زهرا ما ننسى حسينا

در خودم گم شده ام آه بگو راه کجاست؟

خسته ام از شب پر ابر، بگو ماه کجاست؟

در پی دوست به کوی دگران می گردیم

یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم

ای خوش آنها که دمی لایق دیدار شدند

که به خال لبت ای دوست گرفتار شدند

دل پر زخم زمین، گفته کسی می آید

زده فریاد که فریاد رسی می آید

ساقی از عهد و قراری ازلی برگشته

پسر فاطمه، با تیغ علی برگشته

می رسد منتقم خون خدا بسم الله

هر که دارد هوس کرببلا بسم الله

بعد قدقامت مهدی، چه نمازی بشود

دل و دلدار، عجب راز و نیازی بشود

ابد والله یا زهرا ما ننسی مهدیا

در چای روضه، عکس رخ یار دیده ایم

در اربعین طلیعه ی دیدار دیده ایم

با چشم بسته، هر کسی آمد به جانبت

معلوم نیست در چه صفی رفت عاقبت

ای شمس عالمی که قمر شد فدایی ات

هر کربلا رسیده، نشد کربلایی ات

کشتند عابدانِ زرآیین، تو را حسین!

با نام شرع و مصلحت و دین تو را حسین!

اشباحی از حقیقت مَردند، کوفیان

از آب هم مضایقه کردند، کوفیان

ای کشته ی فتاده به هامون، حسین ما!

ای صید دست و پا زده در خون، حسین ما!

صعب والله ننساك

وسط العين مرساك

نحر يضوي الكون

مناحرنا تفداه

على الخدين بالعبرة هذا اللي كتبناه

ابد والله يا زهرا ما ننسى حسيناه

عبدنا الله وياه

وبدمنا فديناه

وعلى و عدنا اليوم

ابو اليمه جيناه

الا زوار بالفطرة

وبالفطرة عشگناه

ابد والله يا زهرا ما ننسى حسينا

منو ببخش بی تابه دلم

دوست دارم گفتم به تو و

یکی نبود حرف و عملم

خون تو در رگ زمان می رود

نام تو جاودانه شد تا ابد

عاقبت حق طلبی این بود

سلام لیلی قلبم

رسیده وقت جنونم

که گوش دل بسپارم

به حسین درونم

أعوفك وين ما أقدر

يكل ما قلبي يتمنّى

و لو حافي وعلى المجمر

أجي و ممنون أتعنّى

حُسين و كلّي لعيونك

أموت اوياك و اتهنّى

حياتي ابلا عزا و دمعه

مثل موت و بلا جنّه

الا يا ايها الباقي بگو آب حياتم كو

ز گريه ديده ام درياست كشتي نجاتم كو؟

الا يا ايها المصباح در اعماق تاريكي

دلم قرص است ميدانم كه تو بسيار نزديكي

الا يا ايها المحبوب اي شيرين ترين شورم

نميخوانم كسي را جز تو از گهواره تا گورم

الا يا ايها ليلي جنونم را تماشا كن

مرا از عاشقانت بيشتر در عشق رسوا كن

الا يا ايهاالارباب درياب اين رعيت را

كه بي تو هيچ اميدي نيست فرداي قيامت را

الا يا ايهالمعشوق از غم سينه چاكم كن

بزن اتش به جان من بسوزانم هلاكم كن

الا يا ايهاالساقي بگو يارم نمي ايد

دگر اهل حرم ميرو علمدارم نميايد