آهن که نیست جان من آخر دل است این

من میشناسم این دل مجنون خویش را

پندش دگر مگو که بی حاصل است این

پندم دهد که سایه در این غم صبور باش

در بحر غرقه ام من بر ساحل است این

جز بند نیست چاره دیوانه و حکیم

پندش دهد هنوز عجب عاقل است این

گفتم طبیب این دل بیمار آمده است

ای وای بر من و دل من قاتل است این

من میشناسم این دل مجنون خویش را

پندش دگر مگو که بی حاصل است این

پندم دهد که سایه در این غم صبور باش

در بحر غرقه ام من بر ساحل است این