تنها چیزی که مونده جای خالیشه

قصه دنباله داره رفتنش هنوز

شبا مثل یه ستاره از ذهنم رد میشه

دلخوشیامو زیر پاش گذاشت و گذشت

حالا فقط منم من بی انگیزه

کسی که دنیای من بوده یه روز

نبودنش داره دنیامو بهم میریزه

باور کنم یا نکنم قلبمو جا گذاشت و رفت

طفلکی دل سادمو تو غم تنها گذاشت و رفت

نه خودش موند نه خاطره هاش

دلخوشیامو زیر پاش گذاشت و گذشت

هنوز هاج و واجم که چجوری شد

هر کاری کردم که از پیشم نره

نمیدونستم که از این فاصله ها

از این جدایی داره لذت میبره

اون که میگفت مثل منه از جنس منه

نمیدونستم دلش انقدر از سنگه

چقدر به خودم دروغی میگفتم

الان هرجا باشه واسه ی من دلتنگه

باور کنم یا نکنم قلبمو جا گذاشت و رفت

طفلکی دل سادمو تو غم تنها گذاشت و رفت

شباشم ابری و دلگیر اونم از دود سیگاره

یه مرده خسته از راهی که خستست از زمین خوردن

که سقف آرزوهاشم خلاصه میشه تو مردن

نخواست باور کنه اینو که رسم روزگار اینه

که تنها همدم شب هاش یه مشت آهنگ غمگینه

که عشقش جا زد و رفت و از این غمگین ترم میشه

کسی که قصش این باشه کسی که با یکم گریه

با این آهنگ سبک میشه سبک میشه …

آره دیوونگی کردی ولی مردونگی اینه

که جز این سقف و این دیوار کسی اشکاتو نمیبینه

همش از خود گذشتن بود که این خاصیت مرده

که طعم شور هر اشکی نمک گیرش نمیکرده

نخواست باور کنه اینو که رسم روزگار اینه

که تنها همدم شب هاش یه مشت آهنگ غمگینه

که عشقش جا زد و رفت و از این غمگین ترم میشه

کسی که قصش این باشه کسی که با یکم گریه

با این آهنگ سبک میشه سبک میشه …

باز یه لحظه یه دم آروم نداری

مثل زمستون تو حسرت بهاری

باز عشقت خیمه زد رو خونم

باز یادت آتیش زد به آشیونم

با یادت باید تنها بمونم

بیا سکوت لب هات هنوز حرمت خونست

پرنده ی دل من هنوز بی آشیونست

بیا پر از امیده هنوز این دل خسته

هنوزم پای چشمات پای عشقت نشسته

بیا سکوت لب هات هنوز حرمت خونست

پرنده ی دل من هنوز بی آشیونست

بیا پر از امیده هنوز این دل خسته

هنوزم پای چشمات پای عشقت نشسته

منم خوشبخت با فکر و خیالت

با این عشقی که مونده روی دستم

تا میچرخه زمین اینجا نشستم

نشستم سرد و سنگینم دوباره

سبک میشم اگه بغضم بذاره

یا تو دیروزم و افسوس و دردام

یا هی ترس از من بی تو و فردام

پر از عقده ی پروازه خیالم

ولی خاطره هات وصله به بالم

تنم خالیه از جون پریدن

پرم خسته ی از بس نرسیدن

زندگیم سوخت جسد آرزوهام مونده روی دستم

خوش به حالت زندگی کردی ولی من نه نتونستم

زندگیم سوخت جسد آرزوهام مونده روی دستم

خوش به حالت زندگی کردی ولی من نه نتونستم

سوالم شده بود خوابتو کی دیدم

آخه من بعد تو اصلا نخوابیدم

میون خواب و بیداری یه حالی هست

بگو اسمش چیه من که نفهمیدم

یه بیداری دقیقا عین یه کابوس

مثل گشتن تو تاریکی و بی فانوس

میچرخم تو حباب انتظار تو

مثل ماهی و تنگ و وهم تو اقیانوس

همش میچرخم و گیجم تو ابن حالت

من بی آرزو خسته از این حالت

از این وعده غم هر ساعت و هر روز

از این خندیدنای تلخ و ناراحت

زندگیم سوخت جسد آرزوهام مونده روی دستم

خوش به حالت زندگی کردی ولی من نه نتونستم

زندگیم سوخت جسد آرزوهام مونده روی دستم

خوش به حالت زندگی کردی ولی من نه نتونستم

به یاد من نباشی ام به یاد تو می مونم

همیشه اون نگاه تو حرفای تازه داره

با من دوباره حرف بزن بازم بخند دوباره

بخند ؛ وقتی میخندی میگم غصه رو بی خیالش

بخند که غم از توی شعرام بره رد کارش

آره بخند ؛ وقتی میخندی غم کاری باهام نداره

بخند که این غصه دیگه سر به سرم نذاره

خنده ی تو ، می ارزه به دار و ندار دنیا

تا غمگین میشی شک میکنم همه اش به کار دنیا

وقتی که شادی از نگاه ت حتی یه لحظه دوره

دنیا تو اون لحظه برام چه سرد و سوت و کوره

بخند ؛ وقتی میخندی میگم غصه رو بی خیالش

بخند که غم از توی شعرام بره رد کارش

آره بخند ؛ وقتی میخندی غم کاری باهام نداره

بخند که این غصه دیگه سر به سرم نذاره

چشام بستست ولی فکرم یه عمره که نخوابیده

مرورت می کنم هر بار بهم حس جنون میده

نفس میکشم و اشکام نشون میدن چقدر خستم

نمی دونی چرا زنده ام نمی دونم چرا هستم

نمی دونم چرا هستم

نمیخوام با یه دلشوره که افتاده توی جونم

تو رو از اتفاقی که نیفتاده بترسونم

صبوری میکنم هر بار یه حسی تو دلم میگه

دلت آروم گرفت آخر

ولی پیش یکی دیگه

از امروز هر شبم گریست با یه حس عذاب آور

شب و روزام یکی میشن با این قرصای خواب آور

نگفتی خسته ای از من نگفتی که داری میری

فقط دیدم به جای من داری تصمیم می گیری

سپردی من رو دست کی به دیوارای این خونه

من و این قرص خوابی که واسم لالایی میخونه

هنوز هرجای این خونه واسم خاطره می سازه

نگاهم سمت چی باشه منو یاد تو نندازه

منو یاد تو نندازه

دیوونه تر میشم بی حد واندازه

باور کن این روزا هر چی که میبینم

فکر منو داره یاد تو میندازه

از این خیابونا حیرون و سرگردون

هر روز رد میشم

فک می کنم کم کم دیونه بازی رو

دارم بلد میشم

انگار قدمام به این خیابونا

وقتی که تو نیستی بدجوری وابسته است

انقدر که با فکرت قدم زدم اینجا

حتی خیابونم از قدمام خسته است

تو این پیاده رو

بین همین مردم

با اشتباه اما

خیلی تو رو دیدم

این که چرا نیستی

من این سوال و از

هرکس که میدیدم صد بار پرسیدم

وقتی حواس تو درگیر رفتن بود

بیهوده جنگیدم تو از همون اول

منو نمیخواستی من دیر فهمیدم

انگار قدمام به این خیابونا

وقتی که تو نیستی بدجوری وابسته است

انقدر که با فکرت قدم زدم اینجا

حتی خیابونم از قدمام خسته است

بی تو نمیشه بی تو نمیخوام حتی یه روزم دووم بیارم

بی تو چجوری با خاطرات روزا و شبهارو بگذرونم

خاطره هامون از خاطرت رفت اما هنوزم دلتنگشونم

من بی تو نابودم ببین زندم ولی دنیای من مرده

تو دنیای من بودی ولی دوریت منو از پا درآورده

من بی تو نابودم ببین زندم ولی دنیای من مرده

تو دنیای من بودی ولی دوریت منو از پا درآورده

میترسم از این فکری که پر شد از این سکوت و تنهایی و درد

کاش بعد یک عمر عادت به این درد این زخم کهنه سر وا نمیکرد

این کوله بار تنهاییا که سنگینی کرده باز روی شونم

باز با خیالت تا وقتی زندم رو دوش خستم هی میکشونم

من بی تو نابودم ببین زندم ولی دنیای من مرده

تو دنیای من بودی ولی دوریت منو از پا درآورده

من بی تو نابودم ببین زندم ولی دنیای من مرده

تو دنیای من بودی ولی دوریت منو از پا درآورده

که تموم اتفاقای بدش شاهد زندگی سخت من

شاید این زخمی که از تو خوردم و از حرارتش زبونه می کشم

یا تموم بی کسی هام و همش فقط از دست زمونه می کشم

بگو بازم هموا داری و مثل همه من و تنها نمی زاری و

بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراریا

بگو هستی و روی ماهت و امشب پشت ابرها پنهون نمیشه

آسمون بخت تیره من ابری نمی مونه همیشه

بازم هوا مو داری و مثل همه تنهام نمی زاری

بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراریا

بگو هستی و روی ماهت و امشبم پشت ابرا پنهون نمیشه

آسمون بخت تیره من ابری نمی مونه همیشه

من که پشتم به خودت گرمه و باز هر چی این راه و میام نمی رسم

نکنه دستم و ول کردی برم که به هر چی که می خوام نمی رسم

شایدم من اشتباهی امدم که در بسته و وا نمی کنی

من به این سادگی دل نمی کنم از تو که منو رها نمی کنی

بگو بازم هموا داری و مثل همه من و تنها نمی زاری و

بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراریا

بگو هستی و روی ماهت و امشب پشت ابرها پنهون نمیشه

آسمون بخت تیره من ابری نمی مونه همیشه

بازم هوا مو داری و مثل همه تنهام نمی زاری

بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراریا

بگو هستی و روی ماهت و امشبم پشت ابرا پنهون نمیشه

آسمون بخت تیره من ابری نمی مونه همیشه