منم و گریه ممتد نصف شب و دوباره دلم می گیره

حالا که نیستی و بغض گلومو گرفته چه جوری بشکنمش

بیا و ببین دقیقه هایی که نیستی اونقده دلگیره، که داره از غصه می میره

عذابم میده این جای، خالی زجرم میده این خاطراتو،

فکرم بی تو داغون و خسته اس، کاش بره از یادم اون صداتو

عذابم میده این جای خالی، زجرم میده این خاطراتو،

فکرم بی تو داغون و خسته اس، کاش بره از یادم اون صداتو

عذابم میده، عذابم میده، عذابم میده، عذابم میده

منمو این جای خالی که بی تو هیچوقت پر نمیشه

منمو این عکس کهنه که از گریه ام دلخور نمیشه

منمو این حالو روزی که بی تو تعریفی نداره

منمو این جسم توخالی که بی تو هی کممیاره

عذابم میده این جای خالی، زجرم میده این خاطراتو،

فکرم بی تو داغون و خسته اس، کاش بره از یادم اون صداتو

عذابم میده این جای خالی، زجرم میده این خاطراتو،

فکرم بی تو داغون و خسته اس، کاش بره از یادم اون صداتو

عذابم میده، عذابم میده، عذابم میده، عذابم میده

تا خوابتو می بینم میگم شاید وقتش رسیده…

بی خوابی می شینه توی چشمام مهلت نمی ده، نه

دوباره نیستی تو شعرام حرفی واسه گفتن ندارم

دوباره نیستی و بغض گلومو می گیره باز کم میارم

حالا که امید بودن تو در کنارم داره می میره

منم و گریه ممتد نصف شبم دوباره دلم میگیره

حالا که نیستی و بغض گلومو می گیره چه جوری بشکنمش

بیا و ببین دقیقه هایی که نیستی اونقده دلگیره، که داره از غصه می میره

عذابم میده این جای خالی، زجرم میده این خاطراتو،

فکرم بی تو داغون و خسته اس، کاش بره از یادم اون صداتو

عذابم میده این جای خالی، زجرم میده این خاطراتو،

فکرم بی تو داغون و خسته اس، کاش بره از یادم اون صداتو

عذابم میده، عذابم میده، عذابم میده، عذابم میده،

عذابم میده، عذابم میده، عذابم میده

اینا بازی روزگاره نه دست توئه نه دست منه

آخه فقط تو نیستی تو دنیا که کارت گیره روزگاره

ولی حتی یه لحظه کم نیار آخه هیچ کاری نشد نداره

اگه دنیا پشت هم برات ساز مخالف زد غمت نباشه

اگه خسته شدی و حوصله ات سر رفت و امید آخراشه

اگه حتی حس می کنی تنها ترین آدم رو این زمینی

ولی یادت نره یکی اون بالا حواسش همیشه به بنده هاشه

اگه مسیر زندگیت راهی واسه رفتن نداشت

اگه هیشکی نموند و همه جا زدن اگه سایه اتم تنهات گذاشت

می خوای تسلیم سرنوشتت بشی حتی حرفشم نزن

یکی همین نزدیکیاست پیش تو پیش من

اونی که این مسیر و پیش پات گذاشت هواتو داره تا آخرش

خودشم همین نزدیکیاست که دلگرمیم به بودنش

اگه حتی حس می کنی تنها ترین آدم رو این زمینی

ولی یادت نره یکی اون بالا حواسش همیشه به بنده هاشه

هنوز از راه نرسیدم به ته قصمون رسیدم

یکی جز من تو دلت بود واسه این بود برنگشتم

وقتی لبخندتو دیدم حتی از خودم گذشتم

این فداکاری من رو دیگه جز من کی میدونه

جز تویی که خوبیامو دیگه یادت نمیمونه

شاید اصلا دیگه یادت بره که مثل قدیم جون منی

ولی یادت نره خوشبختی الانتو مدیون منی

شاید اصلا دیگه یادت بره که مثل قدیم جون منی

ولی یادت نره خوشبختی الانتو مدیون منی

وقتی محتاج تو بودم تو فداکاری نکردی

حال و روز منو دیدی اما باز کاری نکردی

شونه خالی کردی از من با هزار عذر و بهونه

درد و دل کردم دوباره با در و دیوار خونه

این فداکاری من رو دیگه جز من کی میدونه

جز تویی که خوبیامو دیگه یادت نمیمونه

شاید اصلا دیگه یادت بره که مثل قدیم جون منی

ولی یادت نره خوشبختی الانتو مدیون منی

شاید اصلا دیگه یادت بره که مثل قدیم جون منی

ولی یادت نره خوشبختی الانتو مدیون منی

تیر هجوم درد

قلبی که یخ زد و

کاریش نمیشه کرد

با اینکه زندگی باهام خوب تا نکرد

نبودن تورو از من جدا نکرد

ویلون کوچه هام دنبال کی برم

چون بعد تو فقط فکر مقصرم

فکر مقصرم!!!

از لابلای لحظه های تلخ و غمگینم

تو روز روشن این همه تاریکی میبینم

با اینکه از هر لحظه ی آینده بیزارم

با این همه بازم به این آینده شک دارم

احساس شک دارم…

این بدبیاری ها تقصیر من نبود

اینکه تو بری تقدیر من نبود

این حال و روزمه از غصه تب کنم

هر روزم این شده روزامو شب کنم

ویلون کوچه هام دنبال کی برم

چون بعد تو فقط فکر مقصرم

فکر مقصرم!!!

از لابلای لحظه های تلخ و غمگینم

تو روز روشن این همه تاریکی میبینم

با اینکه از هر لحظه ی آینده بیزارم

با این همه بازم به این آینده شک دارم

احساس شک دارم

از لابلای لحظه های تلخ و غمگینم

تو روز روشن این همه تاریکی میبینم

واسه من مثل یه شب تاری و سرده

اگه یک روزم بخواد بره از اینجا

از همون راهی که رفته بر می گرده

دیگه هیچ چیزی ازم نمونده دنیا

جز همین جونم که مونده کف دستت

این که چیزی نیست دیگه ته مونده هاشه

همینم بگیرش از من ناز شستت

چرا ابر سیاه بی کسی

سایه هاش رو بخت تیره ی منه؟

چرا جز دلتنگیو دلواپسی

در خونمو کسی نمی زنه؟نمی زنه؟

خیسم ز گریه، تنهاترم نکن

عاشق نبودم تا با تو سر کنم

آتش نبودم خاکسترم نکن

اگه عاشقت نبودم

اگه بی تو زنده بودم

تو بمون که بی تو غصه می خورم

اگه دل به تو نبستم

اگه این منم که خستم

ولی از هوای گریه ات پرم

اگه شکوه دارم از تو

اگه بی قرارم از تو

تو بمون که آشیانه ام تویی

به هوایت ای ستاره

به تو می رسم دوباره

اگه عاشقم بهانه ام تویی

دل کنده بودم از هم زبونی ات

پنهون نکردی از من نشونی ات

من پا کشیدم از عهد بسته ام

تو پا فشردی بر مهربونی ات

اگه هم زبون نبودم

اگه مهربون نبودم

چه کنم دل این دل شکسته رو

اگه سرد و مرده بودم

اگه پر نمی گشودم

به تو بستم این دو بال خسته رو

اگه شکوه دارم از تو

اگه بی قرارم از تو

بمون که آشیانه ام تویی

به هوایت ای ستاره

به تو می رسم دوباره

اگه عاشقم بهانه ام تویی

از منی که گیج و سر گردونم

منی که آرزوم بوده دنیا رو

حتی یه لحظه به عقب برگردونـــم

انقده خواستمو نتونسنتم

که خسته شدمو خواستنیام کم شد

خودمو کشتم از دنیا بهشت بسازم

ولی نمیدونم چی شد که جهنم شد

هزار تا درد تو سینه ی منه

که واسه ی هر کدوم یه بار مردم

دردی مگه از این بزرگتر هست

که هرچی بوده از خودی خوردم

انقده از گذشته هام خستم

که میخوام آینده هامو ول کنم

انقده غریبه دورو برم هست

حتی میترسم درد ودل کنم

وقتی همه میخوان که زیرآواره

حرف و تهمت و دروغ خاکت کنن

حتی خودی ترین آدما میخوان

که از صفحه ی روزگار پاکت کنن

وقتی که زندگی همه ی راها رو بستو

راهی واست به جز مردن نذاشت

وقتی که از پا در اومدی میفهمی اصلا

ارزش زندگی کردن نداشت

ارزش زندگی کردن نداشت

هزار تا درد تو سینه ی منه

که واسه ی هر کدوم یه بار مردم

دردی مگه از این بزرگتر هست

که هرچی بوده از خودی خوردم

انقده از گذشته هام خستم

که میخوام آینده هامو ول کنم

انقده غریبه دورو برم هست

حتی میترسم درد ودل کنم

مثه سایَت تو تنهاییت، همش پشت سرت بودم

به آتیش می کشم هرجا ، که میبینم ازم دوری

هنوز پشت سرت هستم ، مثه سابق همونجوری

از این دنیای بی احساس ، یه روز حقتو میگیریم

چه فایده وقتی میدونم ، یه روز از یاده تو میرم

هنوزم مثل اون روزا ، هواتو دارم و بازم

امیدی که بهت دارم ، به این زودی نمی بازم

من مثل یه پروانه ، همش دورو برت بودم

مثه سایَت تو تنهاییت، همش پشت سرت بودم

به آتیش می کشم هرجا ، که میبینم ازم دوری

هنوز پشت سرت هستم ، مثه سابق همونجوری

از این دنیای بی احساس ، یه روز حقتو میگیریم

چه فایده وقتی میدونم ، یه روز از یاده تو میرم

هنوزم مثل اون روزا ، هواتو دارم و بازم

امیدی که بهت دارم ، به این زودی نمی بازم

این چه تقدیر سیاهیه خدایا

بزار این سوال و از خودت بپرسم،

این تقاص چه گناهیه خدایا

با توام آی روزگاری که گرفتی، از دل ساده ی من دلخوشی هاشو

فکر کنم من و تو من بعد بی حسابیم، آی زمونه بیا بی خیال ما شو

چرا اون ابر سیاه بی کسی، سایه هاش رو بخت تیره ی منه

چرا جز دلتنگی و دلواپسی، در خونمو کسی نمیزنه نمیزنه

این روزای بد بیاری که همیشه، واسه من مثل یه شب تاریک و سرده

اگه یک روزم بخواد بره از اینجا، از همون راهی که رفته بر میگرده

دیگه هیچ چیزی ازم نمونده دنیا، جز همین جونم که مونده کف دستت

این که چیزی نیست دیگه ته مونده هاشه، همینم بگیرش از من ناز شستت

تا کی باید این نقشو تمرین کنم

یا هر سالِ تحویل بگم پیشمی

تا کی باید این فکرو تلقین کنم

دارم درد و دل می کنم گوش کن

چقدر حرف دارم که خالی بشم

چه حرفایی رو توو خودم ریختم

ببین از نبوده تو چی می کشم

میگن سایه ی من شبیه ِ توئه

آره تکیه گاهم همین سایه بود

ولی از همون بچگی دردِ من

نگاهای سنگینِ همسایه بود

تهِ هر زمستون یه هفته به عید

یه چیزی توو این سینه چنگ میزنه

شاید ترکشایی که سهم تو شد

یکیشون هنوز کنجِ ذهنِ منه

توو این سالهایی که بی تو گذشت

همش با خودم از تو حرف میزنم

من از آخرین لمسِ آغوشِ تو

هنوز بوی باروت میده تنم

شاید یادمون نیست اون موقها

توی خونه موندن که کاری نبود

یا رقصت میونِ یه میدونِ مین

واسه عکسای یادگاری نبود

یه مشت گل میارم سر خاک تو

که تو حس کنی دنیا توو مشتمه

دوباره به خوابم بیا حس کنم

وجودت هنوز مثلِ کوه پشتمه

مثه بچه ها هی زمین خوردم و

رو پاهای خستم بلند میشدم

کی مردونگی رو بهم یاد داد

که از بچگی مرد بار اومدم

من از بچگی مرد بار اومدم

تهِ هر زمستون یه هفته به عید

یه چیزی توو این سینه چنگ میزنه

شاید ترکشایی که سهم تو شد

یکیشون هنوز کنجِ ذهنِ منه

توو این سالهایی که بی تو گذشت

همش با خودم از تو حرف میزنم

من از آخرین لمسِ آغوشِ تو

هنوز بوی باروت میده تنم