یه نور خسته که هرشب به من حس جنون میده

یه کم روشن یه کم خاموش تا مغز استخونم دود

منو سرگیجه ی یادت منو خاکستر و تابوت

منو عشقی که رفت از دست

منو عکسی که مبهم نیست

اگه صدها نفر باشن

بازم هیشکی تو خونم نیست

کی اون دستاتو پر کرده تویی که سهم من بودی

اگه یه روز نمی‌دیدیم همش دلتنگ من بودی

شبا مشتم پر از قرصه شبا پشتم به عکساته

دیگه حتی همین قرصم منو از پا نمیندازه

دیگه خوابی تو چشمام نیست میدونم برنمیگردی

تو مسئول دلی هستی که روزی عاشقش کردی

منو عشقی که رفت از دست

منو عکسی که مبهم نیست

اگه صدها نفر باشن

بازم هیشکی تو خونم نیست