تو قاصدک می شوی منم که کوه می کنم

از من نپرس سایه ها درگیر پایه هوس اند

خال لبت شیرین چون بوی تنت بر پیرهنم

من آن درختی که از ریشه می خشکید

تو قوی سپیدی که از آب می ترسید

میخانه ها دیگر جای من و تو نیست نقاب بزن بانو افسون عشق بریز

که جادوی چشمانت گمراهم کند

میخانه ها دیگر جای من و تو نیست نقاب بزن بانو افسون عش قبریز

که به وقت کوچه گردی دورم حصار زند

عاشقت همان شیدایی است که در وصفش ترانه می خوانی

جوهر قلبت را تیمار کن جانم

قامت چروک خورده تو دال دریاب

آینه تصویری است است گل آلود تاریک

کویرم یادت چون گلبرگی است در باد

بسوزانم با کینه ای که مه گرفته است

من در سخن بیگانه ام توگویشت نافذ

صد پاره شد نامه من صد بار گفتم که

بی معرفت جانم دیگر خداحافظ دیگر خداحافظ

کجایی در چه حالی خداوندا قسم به روز رهایی ای فانوس دریایی

دگر حرامم کن تو از این جدایی دگر حرامم کن از این همه تنهایی