وای که میلرزد دلم سمت من که می آیی

قفل چشمانم ای پری پریشانم

در شلوغی گم نشو ای نشسته در جانم

مهربان من جان من فکر من باش

بی بهانه در گیسویت گم میشدم کاش

مهربان من جان من فکر من باش

بی بهانه در گیسویت گم میشدم کاش

چه میشد با دل من راه بیایی

بلند بالای من کوتاه بیایی

به سمتم مست و بی پروا بیایی

نشستم تا بیایی تا بیایی دلربایی یار

مهربان من جان من فکر من باش

بی بهانه در گیسویت گم میشدم کاش

مهربان من جان من فکر من باش

بی بهانه در گیسویت گم میشدم کاش

بی خیال مهمانیم تا خودت برقصانیم

با خیال تو قانعم بس که دیوانه ام

از شیرینی توست شور مستانه ام

از دنیا دل بکن امشب با من

مهربان من جان من فکر من باش

بی بهانه در گیسویت گم میشدم کاش

مهربان من جان من فکر من باش

بی بهانه در گیسویت گم میشدم کاش

دنیا نمیفهمه من از دلبستگی های چه دنیایی گذشتم

من بغض کردم بعد تو دلبستگی هامو ولی چیزی نگفتم

چیزی نگفتم …

من دفن کردم بعد لبخند تو‌ رویامو ولی چیزی نگفتم

چیزی نگفتم …

این بی تفاوتی این اشک و آه من کار دل توئه یا اشتباه من

گم میشه دلخوشی توی نگاه من  جایی نمیرسه بعد از تو راه من

این بی تفاوتی زخم رو قلبمه هر جا برم تویی هر چی بگم غمه

اصلا چرا هنوز حرفاتو یادمه حال تورو هنوز میپرسم از همه

سردرگمم تو هر خیابونی که ما یک شب ازش با هم گذشتیم

بی مقصدم مثل اتوبانای غمگینی که ما تا صبح گشتیم

از هر دری گفتم برات اما فقط دیوار دورم کشیدی

چشمای من بودی ولی چشماتو بستی روی هر چیزی که دیدی

این بی تفاوتی این اشک و آه من کار دل توئه یا اشتباه من

گم میشه دلخوشی توی نگاه من  جایی نمیرسه بعد از تو راه من

این بی تفاوتی زخم رو قلبمه هر جا برم تویی هر چی بگم غمه

اصلا چرا هنوز حرفاتو یادمه حال تورو هنوز میپرسم از همه

خونمون رو دوشمونه ما یه آه دوره گردیم ما واقعا با هم چه کردیم

ما غنیمت های بی رویای این جنگای سردیم زندگیمون کو ببین ما کشته های بی نبردیم

بی خبر از حال هم آواره ی دنیای دردیم ما واقعا با هم چه کردیم

تلخه اما با هم نبودیم ما آدمای شهر حسودیم خسته از کابوس رفتن دور از اون روزای روشن

بی تفاوت زیر این سقف کبودیم …

تلخه اما با هم نبودیم ما آدمای شهر حسودیم خسته از کابوس رفتن دور از اون روزای روشن

بی تفاوت زیر این سقف کبودیم …

پس بدین فرصت خندهامو پس بدین شادی تو صدامو پس بدین قلب عشق آشنامو

لااقل پس بدین گریه هامو …

تلخه اما با هم نبودیم ما آدمای شهر حسودیم خسته از کابوس رفتن دور از اون روزای روشن

بی تفاوت زیر این سقف کبودیم …

تلخه اما با هم نبودیم ما آدمای شهر حسودیم خسته از کابوس رفتن دور از اون روزای روشن

بی تفاوت زیر این سقف کبودیم …