آن که رفته واقعا میخواست باشد چه کنم

وای اگر بازنگردد فرصت دیدارش

هی نگویید به من او تنهاست باشد چه کنم

دعا کردم برای تو شبم پایان ندارد

به شب گفتم نگارم کو چرا با من سر یاری ندارد 

صدا آمد که دیوانه تو یارت میل دلداری ندارد

بی قرارم ای نگارم تو کجایی خبر ندارم

پرسه های بی امانم در خیابان ثمر ندارد

بی قرارم ای نگارم تو کجایی خبر ندارم

پرسه های بی امانم در خیابان ثمر ندارد

گفتی جانا دیوانگی کن خطر ندارد

پس کجایی دیوانه از تو خبر ندارد

باران که آمد من را خبر کن تا اوج رویا با من سفر کن

مثل همیشه عاشق شو و باز مثل همیشه از من گذر کن

بی قرارم ای نگارم تو کجایی خبر ندارم

پرسه های بی امانم در خیابان ثمر ندارد

بی قرارم ای نگارم تو کجایی خبر ندارم

پرسه های بی امانم در خیابان ثمر ندارد

گفتی جانا دیوانگی کن خطر ندارد

پس کجایی دیوانه از تو خبر ندارد

دل خون و خراب از من رخ حور و پری از تو

شب از من روز خوش از تو دو چشم زنده کش از تو

غم از من خنده مال تو همیشه خوش به حال تو

آرامش جانم هر شب نگرانم فردا تو نباشی دیوانه بمانم

عاشق تر از آنم غیر از تو بخوانم تو جان و جهانی ای روح و روانم

دل از من دلبری از تو سر از من سروری از تو

دل خون و خراب از من رخ حور و پری از تو

شب از من روز خوش از تو دو چشم زنده کش از تو

غم از من خنده مال تو همیشه خوش به حال تو

من شبم ماهم تویی من غمم آهم تویی

تو چه میخواهی که من هرچه میخواهم تویی

سر و سامانم بیا ای همه جانم بیا

از که پرسم خانه ات من نمیدانم بیا

آروم اما انگاری خونه خرابم میکنه

بین این قافیه های کور بی همسفرم

فاصله با من چه کرده که ز تو بی خبرم

من و تو دو تا شقایق بینمون یه تخته سنگ

حیفه دور از هم بمونیم حیف روزای قشنگ

من و تو دوتا شقایق بینمون یه تخته سنگ

حیفه دور از هم بمونیم حیف روزای قشنگ

صد بارم بارون بیاد دنیامونو بسازه

راه بین من و تو همون راه درازه

هر چه دارم سی تو دارم تو عزیز خونمی

از گلالت گل بریزم تو گل رازونمی

بیا بریمش بیا بریمش تا کنار مام زرد

هممون دس پامون رشته پره پاهامون خاره زرد

شرر ریزد بی امان به دل ساکنان فلک ناله سازم

دل شیدا حلقه را شکند تا برآید و راه سفر گیرد

مرا به یارم ببندید و هیچوقت آزادم نکنید

عزیز من روسری بنفش دستمال هفت رنگ

مثل چشمان تو پیدا نشد در ایل چهار لنگ

دل به پایت افتاد آرزو کردم بعد از تو عاقل نشوم

آشنای من من غریبم بی تو با خیابان ها من رفیقم بی تو

بعد تو عمرا من دگر عاشق نشوم

تو رفتی دگر ماه و آیینه خداحافظ بغض تو سینه خداحافظ

گم شد در قلبت عشق بی ثمرم …

عشق بی خانه خداحافظ اشک بی شانه خداحافظ

باز افتاد در کوی غم‏ ها گذرم …

چیدی گلم را از باغی که داشت آلوده‏ ی عشق میشد

شاخه‏ ی عشقت را در قلبم سوزاندی ولی خشک نمیشد

از تمام آرزوهایم باغ بی برگ مانده برایم

دور شدی تو برای همیشه مانده ام باز با غصه هایم

تو رفتی دگر ماه و آیینه خداحافظ بغض تو سینه خداحافظ

گم شد در قلبت عشق بی ثمرم …

عشق بی خانه خداحافظ اشک بی شانه خداحافظ

باز افتاد در کوی غم‏ ها گذرم …