با دلی پر از بهوونه

میشکنه بغض صدامو

عکست با من همزبونه

من که تا اینجا رسیدم

میونه این همه تردید

نمیدونم که برنده م!

یا که بازنده ی بازی

***

دیگه حتی خنده هامم

طعم بغض و گریه داره

این نفسهام میره اما

شوق برگشتی نداره

***

منو اینجوری نبین

با خودمم درگیرم

میدونم که آخرش

تو بی کسی میمیرم

بشکنه آیینه ای که عمری توش محصورم

انگاری به دیدنه حال خودم مجبورم

***

فاصله رو شونه هام

یه بارِ سنگینه بدون

رها نکردم خاطراتو

من موندمو تو هم بمون

***

من که تا اینجا رسیدم

میونه این همه تردید

نمیدونم که برنده م!

یا که بازنده ی بازی

دیگه حتی خنده هامم

طعم بغض و گریه داره

این نفسهام میره اما

شوق برگشتی نداره