هر کجا هستم تو هستی

چه شد ای دیوانه ی من

دل به این دیوانه بستی

بوی باران کوچه را پر کرده حتما آمدی

من چه خوشبختم که دلبر جای رفتن آمدی

مستی چشمت نباشد در همه پیمانه ها

با تو دیوانه ترم من از همه دیوانه ها

دستت آمد به دستم دل من ز دستم رفت

تا رسیدی زیر پایت غرورم را شکستم رفت

محو آن زیبایی ات من

تا ابد زندانی ات من

بین غمها تک افتاده بودم نجاتم شدی

غزلی ناگفته بودم تو شاخه نباتم شدی

در سرم مانده هوایت

چه کنم دیگر برایت

تو قلب من هم خودت جامو گرفتی

با موهات شبم صبح نمیشه

باید مثه ماه تورو دید پشت شیشه

شهر و شب میدونن راه خونت

راه نجاتمه

هرچی از سرم بیرون بره

عطرت که یادمه

هرجا هرچی بگم آخرش

عشقت حرفمه

خط لبخند تو این روزا

نقطه ضعفمه

کاش دست تو دستمو از یاد نبره

کاش عطرتو از این کوچه باد نبره

من با تو چشمم به فرداست

با تو‌ پام روی ابراست

بگو هر چی دلت خواست