از رفتنش آخر چرا رفت

بی من کجا رفت آشنای من

غریبانه میان جاده ها رفت

در بهار چشم من امشب اگر باران ببارد

موجم از طوفان تو حال مرا دریا ندارد

دریا ندارد

دنیای بعد از تو مرا از پا در آورده ببین

از تو برای قلب من دیوانگی مانده همین

عشق مرا از من نگیر

دنیای بعد از تو عجب جای غم انگیزی

شده دورم کن از این گوشه گیری

دنیای بعد از تو مرا از پا در آورده ببین

از تو برای قلب من دیوانگی مانده همین

عشق مرا از من نگیر

دنیای بعد از تو عجب جای غم انگیزی

شده دورم کن از این گوشه گیری

دوری از من بین ما حتی اگر این فاصله یک ذره باشد

درد بزرگیست عشق تو در غربت خانه رهایت کرده باشد

در بهار چشم من امشب اگر باران ببارد

موجم از طوفان تو حال مرا دریا ندارد

دریا ندارد

دنیای بعد از تو مرا از پا در آورده ببین

از تو برای قلب من دیوانگی مانده همین

عشق مرا از من نگیر

دنیای بعد از تو عجب جای غم انگیزی

شده دورم کن از این گوشه گیری

دنیای بعد از تو مرا از پا در آورده ببین

از تو برای قلب من دیوانگی مانده همین

عشق مرا از من نگیر

دنیای بعد از تو عجب جای غم انگیزی

شده دورم کن از این گوشه گیری

پای عشقی دگر در میان است

کوهم ولی درمانده ام بی تو در

سینه ی من چو آتشفشان است

نگاهم کن بی تو بی برگ و بارم تورا من به دست خدا میسپارم

شهزاده ی بی عشق برده ای دیگر از یادم همچو افسانه ای آخر میرسی تو به دادم

شهزاده ی بی عشق چشم به راه تو میمانم درد دوری نشست آخر بی تو بر استخوانم

میگریم به حال ناخوشم در قلبم تورا نمیکشم من چون تو بی وفا نباشم

غمگینم چو فال حافظم چون شمعی تو آتشم بزن من از غمت رها نباشم

شهزاده ی بی عشق برده ای دیگر از یادم همچو افسانه ای آخر میرسی تو به دادم

شهزاده ی بی عشق چشم به راه تو میمانم درد دوری نشست آخر بی تو بر استخوانم

من اینجا تو آنجا من ابرم تو دریا

تو آن جام شرابی عجب باده ی نابی

منم مست تو ای یار عجب حال خرابی

منم آواره و بیچاره چشمانت منم آن در به در گوش به فرمانت

سرمه چشم تو این قلب مرا برده چه شود گر بشوم مهمانت

تو آن جام شرابی عجب باده ی نابی منم مست تو ای یار عجب حال خرابی

تو آن جام شرابی عجب باده ی نابی منم مست تو ای یار عجب حال خرابی

دلبر و دلدار عاشقم ای یار تویی مرهم به تن خسته ی این بیمار

وای از این حالم به دل زارم من به پیچ و خم موی تو گرفتارم

منم آواره و بیچاره به چشمانت منم آن در به در گوش به فرمانت

سرمه چشم تو این قلب مرا برده چه شود گر بشوم مهمانت

تو آن جام شرابی عجب باده ی نابی من مست تو ای یار عجب حال خرابی

تو آن جام شرابی عجب باده ی نابی من مست تو ای یار عجب حال خرابی

تو با دل من عشق

تو آخر شد قاتل من

تو میروی و من میمانم

به گریه میرسم میدانم

نفرین نمیکنم

من عاشقم نمیتوانم

خدا نگهدار تمام لحظه های عاشقانه من خدا به همرات دلیل گریه های کودکانه من

سفر سلامت به دل بماند امید دیدار خدانگهدار خدانگهدار خدانگهدار خدانگهدار

آتش زدی تو بال و پرم را جمع کن از این شهر خاکسترم را

ولی میان خاطراتت مرا نگهدار سفر بخیر مسافر من خدانگهدار

خدا نگهدار تمام لحظه های عاشقانه من خدا به همرات دلیل گریه های کودکانه من

سفر سلامت به دل بماند امید دیدار خدانگهدار خدانگهدار خدانگهدار خدانگهدار

همه انگشت به دهان میمانند

همه خوب حال مرا

حال و احوال مرا میدانند

گل نیلوفر من آتشی تازه بیا بر پا کن من که در تاب و تبم تو بتابان و شبم زیبا کن

بیا و در شهر دل من پادشاهی کن این تو این دل من هر چه تو خواهی کن

ای امان ای امان ای امان از من و حالم …

وای عجب ماهی تو چه دلخواهی تا ابد با من بگو همراهی

عاشقی با تو دردسر دارد دل تورا امشب زیر سر دارد

به چه شبی بگو امشب مارا میطلبی بگو همچون من در تاب و تبی در تاب و تبی

تاج سرم مگر از تو راحت میگذرم تو را میخواهم با خود ببرم با خود ببرم