چون سوز آواز غمگین و زیبا

چون قطره ی اشک جاری ز دیده

چون حال مستان از خویش بریده

یلدای من آنجاست آنجا که می آیی

یلدای من فالیست که از حافظ میخوانی

یلدای من خوابیست که در رویای تو باشم

تو از عالم جدایم کن بذار تسخیر تو باشم

در این یلدای طولانی که رخت بسته ز فردایی

بیا مهمان قلبی شو که لبریزه ز ناکامی

بیا از دامن فردا بشو تعبیر هر رویا

که با خورشید چشمانت کنی هر شب رو بی معنا

یلدای من آنجاست آنجا که می آیی

یلدای من فالیست که از حافظ میخوانی

یلدای من خوابیست که در رویای تو باشم

تو از عالم جدایم کن بذار تسخیر تو باشم

تو از عالم جدایم کن بذار تسخیر تو باشم