میگذره همه روزام انون خسته قصه ی من انتایتل

انگار مردم توی درک کردنم میخوان پسورد اشتباس فیسم هایده

تیغ روی گردنم رگمم پف

چک زدم خوابیدم جسمم مرد

شبخوش چشمارو میکنه تو ستاره ها

ولی من پلکام شب باز بستس صبح

بذا بگذره اصن نی

من به زجرم راضیم مردنم هیچ

میگن تورمون میخوره به یه شخص یه فرصت

خوردم به زمین شما خوردین به کی؟

قلبای سنگیم خز شد

حتی یه خار توی دستام پژمرد

ابره غمگینه بالاسرم اسید میباره

ای دلاتونو من مردم

نیش میزنن بم تا که نیش باز شه

حاله خوب چنشده فقط بد وایبه

نورام زیگزاگی بیس چاری لاینه

مهره جسد روی پیشوینم ساینه

یه تایتانیکم بدونه نوازنده

توی این شهره اشنا ولی پناهنده

جز خدای مهربون کسی نبود

خوندم و خداهم نبود شنونده

کاش پوکر بودم اصن فیسم نیست

واسه لب تر کردنم می کم نیست

بگو جراح قلب بیاد تراپیست چیه

کارنامه ی بدبختی از دم بیست

هی گفتن میگذره گذاشتم بگذره رفیق

دل دادم دل نداد دل بده که چی

هرکی دست داد دستم دستشو برید

چون شکستم چسباتون ترکامو جویید

پاییز به بهارم حسودی کرد

نفسای سرد لونه زده تو ریم

یه پیرهنه خون روش لکه پاک

نره غول درداتون واس من کوچیکن

توی سرمای شهرمون ذوبم کردن

توی دینه شب پرستا صبم کردنم

هرچی حرف بوده خونه روی پوسته لبم

اگه حرفامو جایی بزنم دیگه

عقربه تند میچرخه شبای من کند میشه

تنه من داد میزنه منو روحم گم میشه

به هرکی دریا گفتم با قطره هاش آتیشم زد

این دستا خیلی وقته واسه آینه مشت میشه

کله تقویمم غروبه قلبم با سنگ قرینس

حتی سلولا دورم زدن با فکرام چرخیدن

خودم بده حالم حالم از منم بدتره

پلکام غرق میشن تنهایی با این اشکا بهتره

منو نمیخوان میخوان خاطره بسازن

قاصدکه باد برده به شاپرک ببازم

خاکی بودم اشکاتون گل کرد لباسمو

فقط سایم بود که با تعارف شنید صدامنو

دیگه چشا سیاهی نمیره دنیام سیاهه

میسوختم تهم موندم فیلتره سیگاره

فقط له میشم رومه جای رده پا

کرییم چخبر صدای منم میرسه به ماهت؟

من که پیکامو به فازه سگ دوختم

نسیم کودک درونم منو پوش کرد

ترجیح میدم یه پروانه تک بمونم

توی دنیای گرگا که تنه مورچن

این حرفارو بکن از زخم احساس

ما که سر کشیدیم حتی اشکه تمساح

واسه این شعر وقته کلاس ندارم

چون کنکاشه هر لاین توی بیتام

پارگیه نوارم روی ریفرنسه

کوک شکسته ولی بازم کوک کیفه

من حرفامو تو سینه حبس میکنم

سرطان بشه تو رگام جاش سیفه

بیرون از قاب شده پازلم تکمیل

فصلام میگذره مث دونه تسبیح

ذهنه من قورت میده مار اناکوندا

کی گفته کبراعه که میگیره تصمیم؟

مامان نقشه ی دست بن بسته

بابا بچت معروفه پوز خندش

تولت بسته یه دنیارو کمرش

واس همینه اسم پسرتون فهده

توی دنیای ارزوها شدم که چی

ستارمو چیدن کله کیهانو بچین

همین ارزوها بودن منو خورد کردن

شمعام روشن میشن با فوت کردن فوت

بگو

عقربه تند میچرخه شبای من کند میشه

تنه من داد میزنه منو روحم گم میشه

به هرکی دریا گفتم با قطره هاش آتیشم زد

این دستا خیلی وقته واسه آینه مشت میشه

کله تقویمم غروبه قلبم با سنگ قرینس

حتی سلولا دورم زدن با فکرام چرخیدن

خودم بده حالم حالم از منم بدتره

پلکام غرق میشن تنهایی با این اشکا بهتره