خواهر زیبایم بود از جنس خدا

تو چه دانی بعدت گشته دل سنگ و سیاه

آه از آن زیبایی که برفت از بر ما

بعد مرگ تو دگر رفته از خانه صفا

از در و دیوار غم می چکد بر سر عزا

باورم نیست دگر نشنوم از تو صدا

این غم و این اندوه کرده ما را مبتلا

نیست بر ما زین پس هیچ در مان و دوا

مهدیه زیبای من رفته در عرش خدا

نور بارد از فلک بر تو ای بی همتا

از خدا خواه دهد در غمت صبر به ما