همه چی درست، منطقی، همه چی به نظر عالی

تقویم‌ ورق می‌خورد، ولی برام هیچی نداشت

زندگی‌م یه صحنه بود، که تماشاچی نداشت

یه روز قبل تو، گل خواستنی نبود

قهوه طعمی نداشت، شهر دیدنی نبود

خسته بودم اما نمی‌دونستم از چی

بیزار و دلسرد از این صحنه‌ی بی‌تماشاچی

یه روز قبل تو

اسمم واسه خودم معنی نداشت

آخه صدام نکرده بودی هنوز

آخه نگام نکرده بودی هنوز

یه روز قبل تو

سایه بودم، حضورم رنگی نداشت

آخه نگام نکرده بودی هنوز

آخه صدام‌ نکرده بودی هنوز

هر روز بی آرزو بیدار می‌شدم

تو یه دور باطل تکرار می‌شدم

هفت صبح

صبحونه، کار، همه چی معمولی

آدمای تکراری، لبخندای مصنوعی

سکرابز پوشیدی از صبح تا شب سر پایی

هفت عصر

ترافیک، باز دارم بلوز گوش میدم

رسیدم

به شب… خونه… بیهودگی

حرف زیاده؛ کسی نیست اما بهش بگی

همه چی همون شکل همیشگی

نه، ده، یازده، عقربه‌ها فقط جلو میرن

هیچی عوض نمی‌شه واقعا

باز هدایت، باز شاملو، باز تکرار خودم

انگار عمری تو این چرخه کپی شدم

عین ربات

بسه… کات

روزای قبل تو، سالای قبل تو

بی‌فایده‌س، پوچه، دنیای قبل تو

هر ماه تنهایی، هر راه اجباری

دستام بیهوده، حرفام تکراری

یه روز قبل تو

اسمم واسه خودم غریبه بود

آخه صدام نکرده بودی هنوز

آخه نگام نکرده بودی هنوز

یه روز قبل تو

سایه بودم، حضورم رنگی نداشت

آخه نگام نکرده بودی هنوز

آخه صدام‌ نکرده بودی هنوز