توی شومینه پر هیزم و آلاچیق که بالاشیم بخندیم تا خود صبح و ازون بچه باحالیشم پایه میخوای پاشو بیا

بیا بازم اون روزا رو بیار تنگه دلم آخه زیاد بیا بزنیم تو دل جنگل من بمیرم واسه خندت

بی تو این آدما کندن از من …

بیا بازم اون روزا رو بیار تنگه دلم آخه زیاد بیا بزنیم تو دل جنگل من بمیرم واسه خندت

بی تو این آدما کندن از من …

بیا بازم اون روزا رو بیار تنگه دلم آخه زیاد بیا بزنیم تو دل جنگل من بمیرم واسه خندت

بی تو این آدما کندن از من …

من لقمه میکنم خاطراتو با بغض تو گلوم هضم نمیشه از کوچه تنگ دلم جز تو کسی رد نمیشه

بیا بازم مث سابق بشینیم تا کله صبح من آهنگ قدیمی کنار خنده ی تو

بیا بازم اون روزا رو بیار تنگه دلم آخه زیاد بیا بزنیم تو دل جنگل من بمیرم واسه خندت

بی تو این آدما کندن از من …

بیا بازم اون روزا رو بیار تنگه دلم آخه زیاد بیا بزنیم تو دل جنگل من بمیرم واسه خندت

بی تو این آدما کندن از من …

نشسته چون دندان بر جگرم که جان از این مسلخ در نبرم

دامن کشانم میکشد در دام خود عیاره ای

همچون سیاوش در دل آتش ندارم چاره ای

دامن کشانم میکشد در دام خود عیاره ای

همچون سیاوش در دل آتش ندارم چاره ای

سوگ سیاوش در دلم باران آتش در دلم

طوفان شدی در جانم و دریا گذشت از ساحلم

سوگ سیاوش در دلم باران آتش در دلم

طوفان شدی در جانم و دریا گذشت از ساحلم

بزن بزن بزن بزن بزن بزن آتش بر دل من ببین که شد عشقت قاتل من

نشسته چون دندان بر جگرم که جان از این مسلخ در نبرم

ترکم مکن ای هم گناه دیوانگیم را مخواه

دست مرا یارا بگیر در این سقوط ناگزیر

من با توام ای نازنین مرز جنونم را ببین

معشوق چون نقاب ز رخ بر نمیکشد هر کس حکایتی به تصور چرا کنند

چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست آن به که کار خود به عنایت رها کنند

حالی درون پرده بسی فتنه میرود تا آن زمان که پرده برافتد چه ها کنند

گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار صاحبدلان حکایت دل خوش ادا کنند

پیراهنی که آید از او بوی یوسفم ترسم برادران غیورش قبا کنند