تنِ سردم متن هوس کرده

حس میکنم نفس سخته

کپسول زندگی‌ فشارِ مرگه

روحم توی قفس حَبسه

اوج شهامته قلم درده

جسمم زیرِ فشارِ نَرده

شیطان میزنه تو سرم ضربه

اینا جریانُ بلد نیستن

شعرن، ولی پرِ غلط دیکتن

من میدونم هدف نیس گنگ

فکر و عقیدمه قلم نیس جنگ

همه درگیرِ کَل اَن بی شک

مقصداشون کَجِ هدف بی سَر

همه درگیرِ رپن بی درد

آخرِ کار میشه وَرق بی رنگ

اینا دردارو میبینن و میخوابن

برا شهرت میگیرن و میمالن

واسه قدرت میبَرن و میچاپن

از ترسِ حقیقت با جِلیقه میخوابن

حاجی اینا همه تو پول غَلطن

از صب زیرِ دوش و غروب نعشن

حاجی اینا همه تو بنز لَشن

بهم بگو اینا دردو دیدن

بگو شبا روی سنگ خوابیدن

بگو چِرکای زخمیِ صورتو واسه گرمیش روی سنگ مالیدن

حاجی بگو اینا دردو دیدن

زجه‌ی بچه ها جنگُ دیدن

بگو اصلا واسه ی یه لحظه از عشق بچگی دل بُریدن

نمیخوام من مث اینا باشم

زخمارو نبینم و توی پیله باشم

نمیخوامم زیرِ میله باشم

با کلِ حقیقت توی حیله باشم

دوس دارم تا قدم بزنم

یه آشیون

توی درخت جا شم

دلم میخواد پروانه باشم

با کلی آرزو از پیله پاشم

من فقط یه زنگُ میخوام از اوج آسمون سنگُ میخوام

شعر و غزل رنگُ میخوام از عمق زمینم درکُ میخوام

زخمُ میخوام دردُ میخوام حسرتِ خوابُ رو تختُ میخوام

وقتُ میخوام بختُ میخوام واسه شکستنش سرِ سختُ میخوام

دیگه به هیچی دس نمیزنم طول مسیرمو عرض نمیپرم

قول میدم ک آروم باشم به سیگارمم دیگه لب نمیزنم

خیلی وقته ک زنگ نمیزنن خیلی وقته ک دیگه حرف نمیزنم

خیلی وقته ک فراموشی گرفتم به خونمونم حتی سَر نمیزنم

خیلی وقته ک تو خیابونام لای کارتونا لای جوونا

خیلیا میگن من از اونا نبودم خوشحالم دایی منم از اونام

اونا هر کدوم یه دنیا مَردن

سنگِ صبورن و یه کوهِ دردن

خیلی چیزا گفتنش خوب نی

ولی من بیشتر تجربه کردم