نمیخواهی پیش من باشی تو میخواهی سهم کی باشی

خداحافظت شور شیرین من خداحافظت عشق دیرین من

خداحافظت حرف دیگر نمانده …

خداحافظت عشق زیبای من خداحافظت کل دنیای من

خداحافظت حرف دیگر نمانده …

مینویسم آرزویش حال و روزم رو بازی گرفته

مینویسم در فراقش یاد روی تو جانم گرفته

نمیخواهی پیش من باشی تو میخواهی سهم کی باشی

دارم سقوط میکنم …

یکی میگه عاشقت باشم عاشقت باشم باشم و باشم و باشم و باشم

یکی میگه با تو بد باشم سرد و تنها شم باشم و باشم و باشم و باشم

کودتا کن نگاه کن مرا نازنین رفتنت عاشقت را زند بر زمین

کودتا کن صدا کن مرا بهترین رفتنت عمر من را گرفته ببین

باید از حال خودت خارج شوی تا بفهمی حال این دیوانه را

قد کشیدم با تو تا باور کنم داستان پیله و پروانه را

لحظه لحظه با تو گر میگیرد عشق کم نکن این شعله ی جانانه را

زندگی رخ مینماید پیش تو خواب در چشمم نیاید پیش تو

هی نگو که آخرش بد میشود هرچه پیش آید خوش آید پیش تو

بر در میخانه ها هر دم گدایی میکنی تا به مسجد میرسی با ما خدایی میکنی

ایمان خود را سر بریدی دل به دریا میزنی یوسف خود را باختی و سر به صحرا میزنی

به سرم زده حالتو امشب خوب کنم تا صدام بزنی و بگی من خوب شدم

به سرم زده حالتو امشب جور کنم تورو از غم عالم و آدم دور کنم

کارت که لنگه میگی خدا قشنگه کارت تموم شه میگی دلش چه سنگه

آوردمت در این جهان خود را کشاندی در قفس دنیای من تنها دلیل امتحانت بود و بس

ایمان خود را سر بریدی دل به دریا میزنی یوسف خود را باختی و سر به صحرا میزنی

به سرم زده حالتو امشب خوب کنم تا صدام بزنی و بگی من خوب شدم

به سرم زده حالتو امشب جور کنم تورو از غم عالم و آدم دور کنم

پروانه ای در پیله ام زندانی بی میله ام آی مردم آی مردم

ای آن که مرا با ضرب تبر از ریشه جدا کردی شادی که زدی تیری به دلم اما تو خطا کردی

وطن ای مادر غم دیده ام وطن جان به لب رسیده ام

وطن دردت به جانم دردت به جانم …

وطن ای مادر غم دیده ام وطن جان به لب رسیده ام

وطن دردت به جانم دردت به جانم …

بار امانت برده شد حقی به ناحق خورده شد

کی خاطری آزرده شد آی مردم آی مردم

یار دبستانی من با من و همراه منی چوب الف بر سر ما بغض منو آه منی

آی مردم آی مردم …

وطن ای مادر غم دیده ام وطن جان به لب رسیده ام

وطن دردت به جانم دردت به جانم …

وطن ای مادر غم دیده ام وطن جان به لب رسیده ام

وطن دردت به جانم دردت به جانم …

یا شبیه من دیوانه خطر میکردی لااقل لحظه رفتن یه خبر میکردی

نه گذر کردم از این عشق نه که رفتم به سفر

پای هر آنچه که میشد من نشستم لب در

منتظر خیره به ره تا کی بیاید ز سفر وای نیامد نیامد نیامد

نه خطر چاره ی من شد نه کسی مرهم من …

گفتنی ها را نگفتم تا نداند دیگری آرزو کردم برایت آروزی دیگری

آخر سر تو سر تو بین من و عقل و دلم جنگ شد آخر فاصله فاصلمون قد یه فرسنگ شد

آخر قلب من سنگ شد …

عاشق نشویا دگر دل ندهیا آدمک ساده بمان ساده بمان بچه نشیا

عاشق نشویا ای وابسته نشیا آدمک ساده بمان ساده بمان بچه نشیا

آدمک بچه نشیا …

وای از آن شب که نوشته دوری از هم دست من نیست سرنوشته

غم دوری میسوزونه میسوزونه قلب آدم

از صبوری چی میمونه چی میمونه واسه آدم

درد عشقو کی میدونه به غیر از من و حالم

غم دوری میسوزونه میسوزونه قلب آدم

از صبوری چی میمونه چی میمونه واسه آدم

درد عشقو کی میدونه به غیر از من و حالم

به گوشش برسانید ز ما هیچ نمانده …

آن سفر کرده که رفته زده آتش به جهانم ز او هیچ ندانم

به گوشش برسانید که دیگر نتوانم نتوانم نتوانم …

آنقدر از تو نوشتم که دیوانه خطابم کردند

نکند دیر خودت را برسانی که طبیبان جوابم کردند

نکند دیر خودت را برسانی که طبیبان جوابم کردند

تو به من جوری میای حتی خدا هم تورو تنها واسه ی من میپسنده

تو باید باشی که تا بارون بگیره هوای ابری قلبم کنارت

برای زنده بودن زنده موندن تو باید پیشم بمونی تا همیشه

تو باشی ترس تنهایی ندارم به جز آغوش تو جایی ندارم

منو باید کنار تو ببینن کنارت ترس رسوایی ندارم

تو باشی ترس تنهایی ندارم به جز آغوش تو جایی ندارم

منو باید کنار تو ببینن کنارت ترس رسوایی ندارم