از آه بی تاثیر میترسم

از اتفاق ظاهرا ساده

از اتفاقی که نیفتاده

میخندم و از خنده میترسم

هر روز از آینده میترسم

زیر بید بی مجنون میشینم

زیر شر شر بارون میشینم

فکر میکنم شاید برگردی

با خودم می گم باید برگردی

خنجر واسه ی این سینه کافی نیست

عاشق کشی رسم تلافی نیست

ای چشم ، از دیدن خلاصم کن

از چشم پوشیدن خلاصم کن

اینقد گیجم که نمیدونم

باید تو رو از چی بترسونم

بیتابمو از غصه ی این خواب ندارم

دلتنگمو با هیچ کسم میل سخن نیست

کس در همه افاق به دل تنگی من نیست

بسیار ستمکار و بسی عهد شکن هست

اما به ستمکاری آن عهد شکن نیست عهد شکن نیست

پیش تو بسی از همه کس خوار ترم

زان روی که از جمله گرفتارترم من

روزی که نماند دگری بر سره کویت

دانی که ز اغیار وفادارترم من

بر بی کسی من نگران چاره ی من کن

زان کز همه کس بی کسو بی یار ترم من

بی یار ترم من بی یار ترم من بی یار ترم من

نشد نشد نشد برو برو برو

اراده داشتم بدون کاشتن

که عادتت بدم به ریشه داشتن

که عادت بدم یه گوشه بند شی

به مبتلا شدن علاقه مند شی

نشد که از دلم جدا کنم تورو

نشد نشد گلم برو برو برو

نشد که بی دهن صدا کنم تورو

تمام حرف من برو برو برو

قدیما هر گلی شناسنامه داشت

تموم میشد و بازم ادامه داشت

تو شیشه گلاب تو شعر شاعرا

تو گل فروشی ها تو جیب عابرا

همون کسا که از تو باغچه چیدنت

توی خیالشون ادامه میدنت

نشد که از دلم جدا کنم تورو

نشد نشد گلم برو برو برو

نشد که بی دهن صدا کنم تورو

تمام حرف من برو برو برو

تو داری از خودت فرار میکنی

داری با ریشه هات چیکار میکنی

برو برو ولی به رسم یادگار

شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار

برو برو ولی به رسم یادگار

شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار

برو به رسم یادگار

شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار

یه زندونه تنگو یه زخم قشنگو

غم جمعه عصرو غریبیه حصرو

یه دنیا سوالو تو سینم گذاشتی

جهانی دروغو یه دنیا غروبو

یه درد عمیقو یه تیزیه تیغو

یه قلب مریضو یه آه غلیضو

یه دنیا محالو تو سینم گذاشتی

رفیقم کجایی دقیقا کجایی

کجایی تو بی من تو بی من کجایی

رفیقم کجایی دقیقا کجایی

کجایی تو بی من تو بی من کجایی

آه خدا , ای حبیبم

یه دنیا غریبم کجایی عزیزم

بیا تا چشامو تو چشمات بریزم

نگو دل بریدی خدایی نکرده

ببین خوابه چشمات با چشمام چی کرده

همه جا رو گشتم کجایی عزیزم

بیا تا رگامو تو خونت بریزم

بیا روتو رو کن منو زیرو رو کن

بیا زخمامو یه جوری رفو کن

عزیزم کجایی دقیقا کجایی

کجایی تو بی من تو بی من کجایی

عزیزم کجایی دقیقا کجایی

کجایی تو بی من تو بی من کجایی

منه دیوونه چه می دونستم زندگی برام چه خوابی دیده

نمی دونی نمی دونی ای عشق کسی که جونیش و ریخته به پات

واسه این که تو رو از دست نده چه عذابی چه عذابی دیده

آه ای دل مغموم آروم باش آروم ای حال نا معلوم آروم باش آروم

نیستی اما هنوزم کنارمی نیستی اما هنوزم اینجایی

روزی صد هزار دفعه می میرم اگه احساس کنم تنهایی

هر کجا رفتی و هر جا موندی من و بی خبر نذار از حالت

اگه تنها شدی و دلت گرفت خبرم کن که بیام دنبالت

آه ای دل مغموم آروم باش آروم ای حال نا معلوم آروم باش آروم

شهره مکن فاش مکن بر سر بازار مرا

روز تویی روزه تویی حاصل دریوزه تویی

آب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرا

قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی

قند تویی زهر تویی بیش میازار مرا

ای دل قلاش مکن فتنه و پرخاش مکن

شهره مکن فاش مکن بر سر بازار مرا

باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند

سبزه پیاده می‌رود غنچه سوار می‌رسد

رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد

غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد

باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند

رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد

باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند

گفته بودم بی تو میمیرم ولی این بار نه

گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار نه

هر چی گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست

خو نمیگیرم به این تکراره طوطی وار نه

تا که پابندت شوم از خویش میرانی مرا

دوست دارم همدمت باشم

ولی سربار نه

قصده رفتن کرده ای تا باز هم گویم بمان

بار دیگر میکنم خواهش ولی اصرار نه

گه مـرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی

آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه

آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد

آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد

مو چو چطور دل خش کنم لا ای همه برف

میروی اما خودت هم خوب میدانی عزیز

همیکنی گاهی فراموشم ولی انکار ن

سخت میگیری به من با این همه از دست تو

میشوم دلگیر شاید نازنین بیزار نه

گه مـرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی

آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه

دادم هی بیدادم هی مندم خوم تک

مر قیومت بشونمت کل یک

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ی ممنوع، ولی لب هایم

هر چه از طعمِ لب سرخ تو دل کند نشد

بی قرار توئم و در دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جایِ خودش را دارد

جانشین تو در این سینه، خداوند نشد

خاطرات تو و دنیای مرا سوزاندند

تا فراموش شود یادِ تو، هر چند نشد

من دهان باز نکردم که نرنجی از من

مثل زخمی که لبش باز به لبخند نشد

بی قرار توئم و در دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست

تا که بی حال بشم

تو ازم دل ببری منم اغفال بشم

دوست دارم برای تو با همه فرق کنم

خودمو توی چشات یه تنه غرق کنم

با تو باشم غم چیه با تو مرگم آسونه

آخه دیوونه میشم وقتی میگی دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه

حال میده ناز کنی تا نوازشت کنم

بی خودی قهر کنی غرق خواهشت کنم

دل بدم به خنده هات سپر بلات بشم

الهی تصدقت، الهی فدات بشم

مگه میتونم تو رو با کسی عوض کنم

لعنتی صدام بزن، هی بگو تا حَظ کنم

دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه

تو حصار بغلت زندگی به کامم

همه چیت مال منه سندش بنامم

وقتی میخندی برام خونه آفتابی میشه

گلدونا گل میکُنن، آسمون آبی میشه

گلای نسترنو بذار پشت پنجره

زُل بزن توی چشام تا دلم ضعف بره

دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه

آخه من کجا برم همه جا جز اینجا واسه من زندانه

عشق من اینجا و پسرم اینجا و اهل کردستانه

مرده و زنده من تشنه لب دنبال خاک خوزستانه

آخه من کجا برم رمضوناش رنگ ربنای مست شجریان باشه

یا موذن زاده اذان افطارش جادوی خلوتی شهر تهران باشه

بچه ی غمگین شط خرمشهرم که تموم دنیاش قد آبادانه

دل تنگم خونه دل خونم مسته سرخی خورشید غروب هرمزگانه

من غریبم همه جا مثل ابر پاییز همه جا میبارم

اما تو خاک خودم موندن و مردنمو بیشتر دوست دارم

آخه من کجا برم رمضوناش رنگ ربنای مست شجریان باشه

یا موذن زاده اذان افطارش جادوی خلوتی شهر تهران باشه

چاوشی خون تو و مردم تنهاتم تکیه کن به قلب تا ابد همراتم

چاوشی خون تو و مردم تنهاتم تکیه کن به قلب تا ابد همراتم