رجوع کن به دستانت

که روز های بسیاری که ظلم ها روا کردی

به دست های بسیاری

شبانه مرد گاریچی به خانه میکشد خود را

اگر که مادیان خسته اگر طناب هم پاره

درون مرد همواره کشیده میشود باری

مریض حالیم خوش نیست نه خواب راحتی دارم نه مایلم به بیداری

درون ما تفاوت هاست تو مبتلا به درمانی و من دچار بیماری

کنار تخت میخوابم مگر هوا که بند آمد نفس کشیدنت باشم

تو روز میشوی هر شب و صبح میشوی هر روز تو خواب راحتی داری

خیال بافیت بد نیست خیال کن که خواهی رفت

همین که رفتی و مردم تلاش کن که برگردی

و در کمال خونسردی مرا به خاک بسپاری

زیاد یاوه میگویم گره بزن زبانم را زیاد از تو مینوشم بگیر استکانم را

بگیر هرچه را دارم ببخش هر چه را داری

مریض حالیم خوش نیست نه خواب راحتی دارم نه مایلم به بیداری

درون ما تفاوت هاست تو مبتلا به درمانی و من دچار بیماری

کنار تخت میخوابم مگر هوا که بند آمد نفس کشیدنت باشم

تو روز میشوی هر شب و صبح میشوی هر روز تو خواب راحتی داری

تورا شبانه تا هر شب به روی شانه خواهم برد تورا شبانه خواهم مرد

شبانه های لب هایم لبانه های شب هایت شبانه های بیداری

چه بی قرار و سنگین بار به خانه میکشم خود را

چه بی گدار در قلبم زبانه میکشی خود را

من از تو سخت دلگیرم تو از که سخت بیزاری

حوصله ی هیچ کسی رو ندارم

کفر نمیگم سوال دارم یک تریلی محال دارم

تازه داره حالیم میشه چیکارم

میچرخم و میچرخونم سیارم

تازه دیدم حرف حسابت منم طلای نابت منم تازه دیدم که دل دارم بستمش

راه دیدم نرفته بود رفتمش

جواب زنده بودنم مرگ نبود مردن من مردن یک برگ نبود

اون همه افسانه و افسون ولش این دل پر خون ولش

دلهره ی گم کردن گدار مارون ولش تماشای پرنده ها بالای کارون ولش

خیابونا سوت زدنا شپ شپ بارون ولش

دیوونه کیه عاقل کیه جونور کامل کیه دیوونه کیه عاقل کیه جونور کامل کیه

آوردی حیرونم کنی که چی بشه نه والله مات و پریشونم کنی که چی بشه نه بالله

پریشونت نبودم من حیرونت نبودم

تازه داشتم میفهمیدم که فهم من چقدر کمه اتم تو دنیای خودش حریف صد تا رستمه

گفتی ببند چشماتو وقت رفتنه انجیر میخواد دنیا بیاد آهن و فسفرش کمه

عمو زنجیر باف زنجیرتو بنازم چشم من و انجیرتو بنازم

عمو زنجیر باف زنجیرتو بنازم چشم من و انجیرتو بنازم

عمو زنجیر باف زنجیرتو بنازم چشم من و انجیرتو بنازم

عمو زنجیر باف زنجیرتو بنازم چشم من و انجیرتو بنازم

حال و روزم جمعه ها از خود جمعه غم انگیزتره

کوچ کردی از من قهر کردی حتما یه زمستون سردم بگو برمیگردم

شب ها بیدارم همه شب هایی که بی تو مردم

همه زخمایی که همه عمرم از فراقت خوردم

همرو پس میگیرم نه شوخی کردم شهزاد قصه ها بگو برمیگردم

پریشونم پریشونم پریشون پشیمونم پشیمونم پشیمون

نذار اینجا برگم طعمه زردی پاییز بشه

فصل آخر بی تو قصه ای تلخ و غم انگیز بشه

دلبر مغرورم عشق بی دردم ای تموم قصه ها بگو بر میگردم

روزها قاتلمن غیر از جمعه که خون ریزتره

حال و روزم جمعه ها از خود جمعه غم انگیزتره

کوچ کردی از من قهر کردی حتما یه زمستون سردم بگو برمیگردم

شب ها بیدارم همه شب هایی که بی تو مردم

همه زخمایی که همه عمرم از فراقت خوردم

همرو پس میگیرم نه شوخی کردم شهزاد قصه ها بگو برمیگردم

پریشونم پریشونم پریشون پشیمونم پشیمونم پشیمون

دو رخ چو قمر دارد دارد چو قمر دو رخ عنبر ز قمر رسته رسته ز قمر عنبر

چشمش ببرد دل ها دل ها ببرد چشمش باور نکند خلق آن خلق آن نکند باور

حیران شده و عاجز عاجز شده و حیران بتگر ز رخش چون بت چون بت ز رخش بتگر

دلبر صنمی شیرین شیرین صنمی دلبر آذر به دلم بر زد بر زد به دلم آذر

عاشق شده ام بر وی بر وی شده ام عاشق یکسر دل من او برد برد او دل من یکسر

دلبر صنمی شیرین شیرین صنمی دلبر آذر به دلم بر زد بر زد به دلم آذر

عاشق شده ام بر وی بر وی شده ام عاشق یکسر دل من او برد برد او دل من یکسر

نالم ز رخش دائم دائم ز رخش نالم داور ندهد دادم دادم ندهد داور

مست صنم و چندین چندین صنما مسته می خور به طرب با من با من به طرب می خور

منت به سرم بر نه بر نه به سرم منت ساغر به کفم بر نه بر نه به کفم ساغر

رفته به سفر یارم یارم به سفر رفته ای در چه کنم تنها تنها چه کنم ای در

دلبر صنمی شیرین شیرین صنمی دلبر آذر به دلم بر نه بر نه به دلم آذر

عاشق شده ام بر وی بر وی شده ام عاشق یکسر دل من او برد برد او دل من یکسر

دلبر صنمی شیرین شیرین صنمی دلبر آذر به دلم بر زد بر زد به دلم آذر

عاشق شده ام بر وی بر وی شده ام عاشق یکسر دل من او برد برد او دل من یکسر

بنازم دست و بازوی تو صیاد بکش مرغ دلم بالله ثوابه

سیاهی دو چشمانت مرا کشت درازی دو زلفونت مرا کشت

به قتلم حاجت تیر و کمان نیست خم ابرو و مژگونت مرا کشت

ای دل داد و بیداد ای وای

اگر یار مرا دیدی به خلوت بگو ای بی وفا ای بی مروت

گریبانم ز دستت چاک چاکت نخواهم دوخت تا روز قیامت

چرا آزرده حالی ای دل ای دل همه فکر و خیالی ای دل ای دل

بسازم خنجری دل را برارم ببینم تا چه حالی ای دل ای دل

چرا افسرده حالی ای دل ای دل همه فکر و خیالی ای دل ای دل

بسازم خنجری دل را برارم ببینم تا چه حالی ای دل ای دل

دلا از دست تنهایی به جونم ز آه و ناله ی خود در فغونم

شبان تار از درد جدایی کنه فریاد مغز استخونم

ز بوی زلف تو مفتونم ای گل ز رنگ روی تو دلخونم ای گل

من عاشق ز عشقت بی قرارم تو چون لیلی و من مجنونم ای گل

دو زلفونت گرم تار ربابم چه میخواهی ازین حال خرابم

تو که با مو سر یاری نداری چرا هر نیمه شو آیی بخوابم

بی یار بی یار بی یاری خوزستان خوزستان خوزستان

بی دردا خوابیدن خوابیدن نامردا خوابیدن خوابیدن

اما تو بیداری بیداری خوزستان خوزستان

ای مردم ای مردم ای مردم

بارون کو بارون کو بارون کو

ای بارون ای بارون ای بارون

کارون کو کارون کو کارون کو

از خاکت از نفتت از خونت شب دستش

رنگینه رنگینه ای قاضی ای قاضی ای قاضی

شب جرمش سنگینه سنگینه بمب بارون بمب

بارون بارون بمب تاره تیاره تیاره

نارنجک نارنجک نارنجک خمپاره خمپاره خمپاره

این ظلمه وقتیکه زالوها توو جیب این مردم میلولن و

قتیکه خیلی از این مردم بی پول بی پول بی پولن

ای قاضی این مردم چی میگن آبادی آبادی آبادی

ای قاضی این مردم چی میخوان آزادی آزادی

جان آرا جان آرا خوزستان تنهای تنها شد خوزستان از اشک

این مردم دریا شد دریا شد دریا شد

ای قاضی این مردم چی میگن آبادی آبادی آبادی

ای قاضی این مردم چی میخوان آزادی آزادی

زیرا که تویی کارم زیرا که تویی بارم

از قند تو مینوشم با پند تو میکوشم

من صید جگر خسته تو شیر جگرخوارم

جان من و جان تو گویی که یکی بودست

سوگند به این یک جان کز غیر تو بیزارم

من تاج نمیخواهم من تخت نمیخواهم

در خدمتت افتاده بر روی زمین خواهم

آن یار نکوی من بگرفت گلوی من

گفتا که چه میخواهی گفتم که همین خواهم

جان من و جان تو گویی که یکی بودست سوگند

به این یک جان کز غیر تو بیزارم

در شادی روی تو گر قصه غم گویم

گر غم بخورد خونم والله سزاوارم

در شادی روی تو گر قصه غم گویم

گر غم بخورد خونم والله سزاوارم

و اشک شیهه کوتاهی من و تو آخورمان مرگ است

از این درشکه بیا پایین تو نیز شیهه بکش گاهی

بتاز گله اکسیژن و راه مال رویی چیزی به سمت پنجره پیدا کن هوای حبس نفسگیر است

بتاخت قفل مرا وا کن بتاز‌ ای که پر از راهی

منم که لک لک غمگینی به روی دودکشت هستم منم که ماهی دریای بلند موی مشت هستم

منم که طعمه قلابم مرا شکار کن ‌ای ماهی

منم شکار شکارم کن سپس ببوس و بچرخانم

سپس بچرخ و ببوسانم

سپس چه کار چه کارم کن

چه کار هرچه تو میخواهی ست

بخواه آن چه که میخواهی

آهای بینی سربالا از این درشکه بیا پایین به من بچسب همین الان مرا ببوس همین حالا

که زندگی دو سه نخ کام است و عمر سرفه ی کوتاهی

مینوشیم مرتعی سرابی را

قحطی است و میدانیم گریه

غرق خواهد کرد اسب های آبی را

هم درشت و غمگینیم هم سیاه و بدبینیم

هم برای آبادی قطره‌ ای نمیباریم هم نگه نمیداریم حرمت خرابی را

شب که میشود خوابیم صبح و ظهر هم خوابیم عصر هم که تا شب خواب

شب دوباره تا شب خواب توی خواب میبینیم روز آفتابی را

خوب خوب و خوشبختیم خشک و سفت و سرسختیم

ما در اوج تنهایی چون زنان هرجایی خوب خوب میدانیم راه دوست یابی را

گاو اسب انسانیم حافظان عرفانیم حامیان زن هستیم بندگان تن هستیم

پاس پاس میداریم عشق رختخوابی را

علم در نوردیده ساختار پیچیده جاهلان فهمیده

ما ربات‌ ها روزی درک میکنیم آیا فهم اکتسابی را

مفلسیم در خوردن ممسکیم در مردن ما که از خسیسان و جمله کاسه لیسانیم

ترک میکنیم آیا این گدامآبی را

رخت بخت پوشیدیم مثل گاو نوشیدیم مثل اسب کوشیدیم

مثل اشک جوشیدیم گریه غرق کرد آنگاه اسب‌های آبی را

خوب خوب و خوشبختیم خشک و سفت و سرسختیم

ما در اوج تنهایی چون زنان هرجایی خوب خوب میدانیم راه دوست یابی را

گاو اسب انسانیم حافظان عرفانیم حامیان زن هستیم بندگان تن هستیم

پاس پاس میداریم عشق رختخوابی را

از اساس استادیم در جناس استادیم فاضلیم در دانش فاضلیم در خوانش

ارج مینهیم اما شعر فاضلابی را

چه شد که شیوه ی بیگانگی رها کردی

به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود

چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی

منم که جور و جفا دیدم و وفا کردم

تویی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی

بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که با همه نامهربانیت ای ماه

خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی

اگرچه کار جهان بر مراد ما نشود

بیا که کار جهان بر مراد ما کردی

بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی