بیا باز دوباره بی تابم کن منو تو رنگ چشات خوابم کن

نگو قصه آخرش مرگ منه داره چشمات منو آتیش میزنه

نگو از تلخی دنیا سیرم نگو میرم نگو که میمیرم

ای گل بهارم دشت لاله زارم قلب داغدارم سنگ بی مزارم

درد موندگارم روز ناگذارم زخم بی شمارم زهر روزگارم

خنده هامو با تو از نو ساختم باز به حرفای تو دل میباختم

میون این همه سرگردونی اومدم تو قلب تو مهمونی

بیستون قلب مو میکندم شکل خنده هات شدم میخندم

چشات از صدتا غزل بهتر شد خنده هات غنچه ولی پرپر شد

ای گل بهارم دشت لاله زارم قلب داغدارم سنگ بی مزارم

درد موندگارم روز ناگذارم زخم بی شمارم زهر روزگارم

در این عشق چو مردید همه روح پذیرید

بمیرید بمیرید وزین مرگ نترسید

کز این خاک برآیید سماوات بگیرید

بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید

که این نفس چو بندس و شما هم چو اسیرید

یکی تیشه بگیرید پی حفره بی زندان

چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید

بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا

بر شاه چو مردید همه شاه و شهیدید

بمیرید بمیرید از این ابر برآیید

چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید

بمیرید بمیرید وزین مرگ نترسید

کز این خاک برآیید سماوات بگیرید

بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید

که این نفس چو بندس و شما هم چو اسیرید

یکی تیشه بگیرید پی حفره بی زندان

چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید

بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا

بر شاه چو مردید همه شاه و شهیدید

بمیرید بمیرید از این ابر برآیید

چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید

بمیرید بمیرید وزین مرگ نترسید

کز این خاک برآیید سماوات بگیرید

بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید

که این نفس چو بندس و شما هم چو اسیرید

وزش چشم تو پاییزم کرد

عشق من عشق بدست آوردنت

با همه دنیا گلاویزم کرد

مردم از تشنگی اما لب طاق یه عطش به خنده دعوتم نکرد

ببین این اومده ها و رفته ها هیچکس مث تو اذیتم نکرد

سر این سفره هنوزم یه نفر روز و شب منتظر مهمونه

مطمئن باش کسی قادر نیست منو عشق تو برگردونه

سر این سفره هنوزم یه نفر روز و شب منتظر مهمونه

مطمئن باش کسی قادر نیست منو عشق تو برگردونه

اگه دوس نداشتی رنجوندنمو هیچوقت از تو نمیرنجیدم

اگه زندگی میکردی با من زندگیمو به تو میبخشیدم

ببین امروز دارم به خاطرت دردمو توی خودم میریزم

تو فقط اشاره کن ببین چطور همه دنیارو به هم میریزم

سر این سفره هنوزم یه نفر روز و شب منتظر مهمونه

مطمئن باش کسی قادر نیست منو عشق تو برگردونه

سر این سفره هنوزم یه نفر روز و شب منتظر مهمونه

مطمئن باش کسی قادر نیست منو عشق تو برگردونه

روح سرگردونم گلای ایوونم حتی چوب سیگارم فندک تب دارم

دوس دارن برگردی

خنده غمگینم پلکای سنگینم الکل تو خونم خونه ی زندونم

خونه ی متروکم گلای گلدونم بار روی دوشم شونه ی داغونم

دوس دارن برگردی

تو آن عهدی که با من بسته بودی مگر بهر شکستن بسته بودی

تو سنگین دل چرا از روز اول نگفتی دل به رفتن بسته بودی

نگفتی دل به رفتن بسته بودی

بغضای پنهونم چشمای گریونم حال خوب و بدمو به چشات مدیونم

بغضای پنهونم چشمای گریونم حال خوب و بدمو به چشات مدیونم

خیلی دلتنگ توام نمیخوای برگردی

سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا

سرو اگر سر کشید در قد تو کی رسید نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را

هر طرفی صف زده مردم و دیو و دده لیک در این میکده پای ندارند پا

از کرمت من به ناز می‌نگرم در بقا کی بفریبد شها دولت فانی مرا

بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این در هوسش خود نماند هیچ امانی مرا

ای که به هنگام درد راحت جانی مرا وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا

سجده کنم من ز جان روی نهم من به خاک گویم از این‌ها همه عشق فلانی مرا

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست ما به فلک میرویم عزم تماشا که راست

ما به فلک بوده‌ ایم یار ملک بوده‌ ایم باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست

گوهر پاک از کجا عالم خاک از کجا بر چه فرود آمدیت بار کنید این چه جاست

بخت جوان یار ما دادن جان کار ما قافله سالار ما فخر جهان مصطفاست

از کرمت من به ناز می‌نگرم در بقا کی بفریبد شها دولت فانی مرا

بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این در هوسش خود نماند هیچ امانی مرا

ای که به هنگام درد راحت جانی مرا وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا

سجده کنم من ز جان روی نهم من به خاک گویم از این‌ها همه عشق فلانی مرا

این گل خشکیده دیگر ارزش چیدن ندارد

این همه دیوانگی را با که گویم با که گویم

آبروی رفته ام را در کجا باید بجویم

پیش چشمم چون به نرمی میخرامی میخرامی

در درونم مینشیند شوکران تلخ کامی

نام تو چون قصه هر شب مینشیند بر لب من

غصه ات پایان ندارد در هزار و یک شب من

روی بالینم به گریه نیمه شب سر میگذارم من

از تو این دیوانگی را هدیه دارم هدیه دارم من

ای نهال سبز تازه فصل بی بارم تو کردی تو

بی نصیب و بیقرارو زار و بیمارم تو کردی تو

غم عشق تو مادرزاد دارم

نه از آموزش استاد دارم

بدان شادم که از یمن غم تو

خراب آباد دل آباد دارم

خراب آباد دل آباد دارم

ای دریغا ای دریغا از جوانی از جوانی

سوخت و دود هوا شد پیش رویم زندگانی

با خودت این نیمه جان را این دل بی آشیان را

تا کجاها تا کجاها میکشانی میکشانی

ای نهال سبز تازه فصل بی بارم تو کردی تو

بی نصیب و بیقرارو زار و بیمارم تو کردی تو

طاقت ماندن ندارم آه ای دنیا خداحافظ

میروم تنهای تنهای ای گل زیبا خداحافظ

تختی برای خواب خوابی برای جان

جانی برای مرگ مرگی برای یاد

یادی برای سنگ این بود زندگی

جانی برای مرگ مرگی برای یاد

یادی برای سنگ این بود زندگی

میزی برای کار کاری برای تخت

تختی برای خواب خوابی برای جان

جانی برای مرگ مرگی برای یاد

یادی برای سنگ این بود زندگی

جانی برای مرگ مرگی برای یاد

یادی برای سنگ این بود زندگی

این بود زندگی

بهم نفس برسون هوا دوباره پسه

هوامو داشته باش میگن تو مومنیو

دم مسیحاییت نفس تر از نفسه

همیشه میلنگه یه جای زندگیم

الهی من بمیرم برای زندگیم

همیشه میلنگه یه جای زندگیم

الهی من بمیرم برای زندگیم

من که یادم رفته چی دردمه چی دوامه

برام مهمم نیست کی نیستش و کی باهامه

همیشه میلنگه یه جای زندگیم

یه مرگ تازه میخوام به جای زندگیم

نذار که کشته این زهر گزنده بشم

میخوام تو این بازی یه بار برنده بشم

همیشه میلنگه یه جای زندگیم

الهی من بمیرم برای زندگیم

همیشه میلنگه یه جای زندگیم

الهی من بمیرم برای زندگیم

تا عطر یادت نره از خونه ی من

چه شبا که یاد تو بارون شد

تا سرازیر شه از گونه ی من

چه شبا که با خودم جنگیدم بلکه سرنوشتمو عوض کنم

عشق با من متولد شده بود نمیشد سرشتمو عوض کنم

کاش مهرت به دلم نمینشست تا که مبتلای پاییز نشم

عشق من کاش ندیده بودمت تا با تنهایی گلاویز نشم

کاش ای کاش کنارم بودی تا ببینی که چقدر دلتنگم

تا ببینی که دارم به خاطرت با گذشته ی خودم میجنگم

حتی تا تلخترین لحظه ها هیشکی اندازه ی تو شیرین نیست

حتی تو شادترین لحظه ها هیچکی اندازه من غمگین نیست

بغض مثل رود راهی میشه و توی دریای گلو میریزه

بین ما سنگ ترین دیواره اما عاقبت فرو میریزه

کاش مهرت به دلم نمینشست تا که مبتلای پاییز نشم

عشق من کاش ندیده بودمت تا با تنهایی گلاویز نشم

کاش ای کاش کنارم بودی تا ببینی که چقدر دلتنگم

تا ببینی که دارم به خاطرت با گذشته ی خودم میجنگم